Dag 2 van ons verblijf in de ecolodge. Voor degene die het leuk vinden om te kijken waar we zitten, we verblijven in ecolodge Encanta la vida in de streek Matapalo.
Milieubewust en eco, maar niet primitief.
Matapalo is onze vijfde lokatie en ook tevens weer een geheel andere streek.
We zijn begonnen in San José, de hoofdstad van Costa Rica. Vanaf daar begon onze reis naar Monteverde, het nevelwoud van Costa Rica. Daarna door naar Rincon de la Vieja waar de vulkanen nog actief zijn. Vervolgens waren wij vlak bij Uvita waar we de dolfijnen en walvissen gespot hebben. De reis ernaar toe verliep via Jaco waar die enorme krokodillen onder de brug lagen. Nu zijn we dan in Matapalo waar we het tropisch regenwoud zullen gaan bezoeken.
Wat deze streek nog meer heeft zijn mooie strandjes en golven om te leren golfsurfen. Dat stond vooral weer op het lijstje van de kinderen. Maar ik laat mij ook niet kennen. Dus vanmorgen stond er een surfleraar paraat met drie planken.
Eerst oefenen op het droge. Ziet er wat gek uit, maar was wel nodig. Voor iedereen was dit toch de eerste keer. Maud doet dan wel aan windsurfen, maar dat is hier niet mee te vergelijken. Daar lig je dan als een soort vis op het droge te peddelen op het strand en oefen je het opstaan.
Daarna voor het echie op zee. Het is niet makkelijk! Het staan en je evenwicht houden is moeilijk, maar het peddelen naar de golven is zwaar! Pfff, je krijgt er wel spierballen van. En nog veel belangrijker, het is ons alledrie gelukt. Youri stond als eerste rechtop, daarna Maud en gelukkig is het mij ook nog gelukt. Gaf wel een wauw gevoel. Tweeledig, omdat het gaaf is om te doen maar ook omdat ik toch geen 18 meer ben. Foto's als bewijs heb ik (nog) niet. Het was eb en het was voor Erik te ver weg om heldere foto's te maken.
Terug naar de lodge kwamen we onderweg wat aapjes tegen. Ze kwamen zo dicht bij dat het zelf wat angstig was. Ze keken ons aan met een boos gezicht. Ik weet dat ze erg boos kunnen worden. Ze kunnen met stokken en kokosnoten gooien. We hebben onze handdoeken over ons hoofd gedaan en zijn maar hard door gelopen.
Zodadelijk om 21.00 uur gaat hier het licht uit. Ook uit milieu oogpunt. Pikdonker is het hier dan. Gisteren ben ik in het donker naar de receptie gelopen om mijn blog nog te kunnen uploaden. Best wel eng, je hoort heel veel maar ziet niks. Mijn blog was wel heel snel online. Niemand die op dat moment nog het internet gebruikte. Dat kan namelijk alleen maar bij de receptie. Maar speciaal voor alle lezers ga ik sluipend met een zaklantaarn over paden waarvan ik maar beter niet kan weten wat er zit of ligt. Je moet er wat voor over hebben om je lezers tevreden te houden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten