Daar gaan we weer

Ik kan heel veel schrijven over wat ik overdag gedaan heb, maar iederen ziet de foto's en wil natuurlijk liever daarover lezen.

Het is nu 00.56 en ik zal een eerste update geven.

Vanavond zijn wij uit eten geweest als een soort afscheid van oma die morgen weer terug naar Nederland gaat. Daarna nog even een bakkie om vervolgens te gaan lezen in de airco.

Op het moment dat ik naar de slaapkamer ga komt Erik mij vragen of ik de post op Facebook heb gezien. Nee, nog helemaal niks gezien, geen idee waar hij het over had.

Snel opgezocht en gevonden. Ik zag een uitgemergelde hond liggen tussen een paar stenen.

Bij de foto stond de vraag wie er wat voor deze hond kon betekenen.

De foto was in daglicht geplaatst, het was nu inmiddels al laat en donker.

De preciese lokatie was niet duidelijk, wel de streek. Gelukkig herkende iemand de plek en was ook bereid om te gaan zoeken. Samen met nog een dierenliefhebber zijn ze op pad gegaan.

Op de foto zag de hond er niet goed uit. Het was dan ook ernstig de vraag als ze de hond zouden vinden of hij nog zou leven.

In het pikkedonker werd de hond aangetroffen. Ze was niet alleen, er liep ook nog een pup bij rond.

Beide gedumpt om te sterven. De moederhond was er erg slecht aan toe. Bijna comateus door uitdroging. De pup zag er beter uit.

De hond werd naar mij gebracht waar ik haar overgenomen heb om naar de dierenarts te brengen.

Pieter was al op de hoogte gebracht en stond klaar.

Op de behandeltafel kreeg de hond stuipen. We dachten even dat ze daar net na binnenkomst zou overlijden. Ze is snel aan het infuus gelegd om vocht naar binnen te werken.

Ze is totaal uitgeput. Waarschijnlijk heeft ze geprobeerd als laatste redding zeewater te drinken. Daar lag ze bij in de buurt. Dit zoute water geeft nog meer schade. Daar zouden de schokken van kunnen zijn. Dat was echt iets neurologisch. Verder oogde ze gezond als je daarover kunt spreken in deze conditie. Geen koorts, geen tekenen van hondenziekte of karpattenziekte.

Alleen is ze er nog niet. De stuipen bleven. We zijn bijna 2 uur met haar bezig geweest.

Uiteindelijk heeft ze wat valium gekregen om de schokken te dimmen. 

Dit ook omdat anders het infuus eruit vliegt en ze het vocht hard nodig heeft. We gaan nu heel hard duimen dat ze het overleeft.

Morgenochtend is even spannend. Kan ze mee naar huis of hoor ik dat ze niet meer leeft. We zullen zien. We hebben ons best gedaan.

Haar kleine meisje is in ieder geval in goede handen en met ons mee naar huis. 

Die heeft lekker gegeten en ligt nu in de bench. Morgen meer en hopelijk goed nieuws.