Deze hond kwam niet van straat, maar zat bij een foster. Het ging daar weken goed tot vorige week.
Toen begon hun eigen teefje ineens lelijk te doen tegen Winner. Vorige week al een keer, maar toen was er geen letsel.
Gisteren was het weer raak, maar helaas toen wel met letsel. Het lag niet aan Winner die deed niks, maar hij was wel degene met de bijtwond op zijn kop.
Wij hebben op dit moment geen fosters waar makkelijk volwassen honden bij kunnen.
Bij mij ook niet altijd. We hebben wel ervaren dat teefjes makkelijk gaan dan reuen. Reuen zoals Jack die heel zwak binnen komen gaan ook wel. Maar echte volwassen reuen is altijd even afwachten.
Omdat hij weg moest bij zijn foster zat er niks anders op dan dat hij bij mij zou logeren.
Gisteravond om 21.30 werd hij nog gebracht. Alleen had hij ook bij ons geen warm welkom.
Winner straalde onzekerheid en angst uit na zijn conflict wat mijn honden dan ook weer voelen.
Binnen notime zat storm er boven op. Dat gebeurde gelukkig naast mij, dus hij was er net zo snel weer vanaf als dat hij erop geklommen was. Alleen dit gaf niet echt het gewenste beeld.
We gingen de nacht in met onze honden binnen en winner buiten. Dat ging natuurlijk probleemloos.
Tot vanmorgen. Ik liet Tico als eerst buiten. Die had gisteren ook al kennis gemaakt en toen gegromd. Vanmorgen begon winner te grommen toen Tico dichtbij kwam. Daar was Tico weer niet van gediend, dus conflict twee.
Oei, dit gaat niet. Het laatste wat ik wil is dat ik met welke hond dan ook naar de dierenarts moet om gaten te dichten. Ik kon hem nergens kwijt dus heb ik hem naar de praktijk gebracht. Er moest toch nog naar zijn wond op z'n kop gekeken worden. Toen mocht hij daar in een bench blijven tot we een oplossing hadden.
Dat was dus rit één naar de dierenarts. Na lang nadenken en allerlei opties overwogen te hebben hadden we eigenlijk niks. We zochten een huis met afgesloten tuin zonder andere honden.
Winner had namelijk even rust nodig. Zolang hij nog angst en onzekerheid uitstraalde zou hij met elke hond conflict hebben.
Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en iemand gevraagd uit de vriendenkring die nog niet eerder gefosterd heeft en ook geen huisdieren heeft, maar wel van honden houdt.
En ze vond het goed! O wat waren we blij! Soms weet je het gewoon niet meer. We hebben zo weinig fosters! En als er dan iets aan de hand is waardoor het niet gaat hebben we geen escape.
Maar nu hadden we gelukkig een rustig plekje voor winner weten te vinden.
Dat werd ritje twee. Winner weer ophalen en regelen dat hij naar zijn tijdelijk plekje kon.
De lieverd vond alles best. Het is een goedzak. Jammer dat het hem zo tegenzit.
Hier is hij op archieffoto waar hij nog geen bijtwond op zijn kop heeft.
Vanmiddag was dan de rust weer terug gekeerd. Ik heb ze allemaal een kauwstaafje gegeven. Even relaxen en genieten.
Ik vermoed dat dit het eerste staafje in het leven van Saar was. Ik zie dat wel vaker bij straathonden, die hebben geen idee wat ze met een koekje of rijststaafje moeten. En een kauwstaafje is ook al heel vreemd.
Maar ze had toch in de gaten waarvoor het bedoelt was en lag daarna heerlijk te kauwen.
Mooi toch! Ik geniet er wel van als je een scharminkel van de straat zulk lekkers kunt gunnen.
Saar maakt steeds meer meters in de tuin. Ze loopt nu al om het huis heen.
Dat is toch een meter of 20. Het doet haar wel zeer om op te staan en weer te gaan zitten/liggen.
Voordat ze gaat liggen zie je het haar een paar keer proberen en dan toch maar blijven staan.
Ze moet dus nog pijn hebben. Ook heeft ze nog zwellingen op haar achterpoot en in haar lies.
Omdat de andere dagen een bezoekje aan de dierenarts er niet in zit zijn we vanavond maar gegaan.
En dat was dan ritje drie. Zal die man mij nou nooit zat zijn, haha.
Saar heeft pijnstillers gehad. De zwellingen zijn hematomen die door te bewegen verminderen.
Dus minder pijn is meer bewegen en daardoor minder zwelling.
Mevrouw had ook erg lange nagels. Die zijn meteen geknipt. Het was meteen duidelijk hoe sterk deze tante is. We knipten namelijk te kort en in haar leven. Dit doet zeer, knip zelf maar eens je nagel te kort.
Het bloedde ook, maar ze gaf geen kik! Helemaal niks.
Oja, drie keer op een dag naar de dierenarts is drie keer op een dag langs dushi loempia.
En drie keer niet gestopt! Het excuus was nu dat ik honden in mijn auto had. Die laat ik niet achterin wachten als ik iets ga kopen. Tjonge wat een discipline. De volgende keer ga ik voor de bijl, ik voel hem aankomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten