Ik ben in de luxe positie dat als Erik thuis is en moet werken hij de kinderen op weg helpt. Hij moet er toch uit. Ik mag dan nog heerlijk blijven liggen, wat een geluk.
Maar als ik er dan éénmaal uit ben heb ik vaak de rest van de dag geen tijd meer om te zitten.
Ik begin met het loslaten van de pups. Heerlijk hoe enthousiast ze zijn om mij te zien en mee te mogen.
Het huppelt zo vrolijk achter je aan.
Eerst krijgen ze allemaal eten. Zes bakken vullen. Twee met puppenvoer en de rest op de volwassenbrokken. Daarna gaan de honden spelen en ik aan de poets. Nu ik honden in de kennel heb begin ik daar. Is dat maar gedaan en kan het niet gaan stinken.
Dat spelen met elkaar werd vandaag ook voor de allereerste keer tussen Pip en Puck gedaan.
De afgelopen dagen moest Pip niet zo veel van Puck hebben, te druk. Vanmorgen begon Pip te spelen met een flostouw. En jawel, niet veel later speelden ze samen.
Dat is het eerste stukje in de socialisatie, spelen met andere honden. Daarna komen wij als mens pas. Maar ik vind dit al helemaal geweldig. En dat binnen een week.
We maakten ons een beetje zorgen om Sara die nu trouwens Saar heet. Zo'n stoere dame heeft een iets stoerdere naam nodig. Sorry Erik.
Maar we zagen Saar alleen maar liggen. Soms tilde we haar op om op haar poten neer te zetten, maar dan liep ze weer terug naar haar bedje.
Hoe moest dat dan met plassen en poepen. Zou ze dat stiekem toch doen? We hadden het nog niet gezien, maar zolang niet plassen kon bijna niet.
Maud was haar huiswerk aan het maken en heeft daarbij uitzicht op de tuin. Opeens kwam ze haar kamer uit. Kijk eens in de tuin mam, daar loopt Saar. Inderdaad, en best nog wel een stuk van het platje af. Ze ging dus wel zelf plassen. Wat goed.
Ik heb een filmpje gemaakt van haar terwijl ze nog enigszins wankel door de tuin loopt.
Ze trekt nog wat met haar rechter heup, maar dat houden we natuurlijk in de gaten. Ik denk dat die meters die ze nu maakt goed voor haar lijf zijn. Van al dat liggen krijg je alleen maar stijve spieren.
Ze eet, ze drinkt, poept, plast, loopt. Wauw, wat een wilskracht.
Vanavond tijdens het eten viel de stroom uit. Gelukkig was ik net klaar met koken. Ik had taco's in de oven en die is elektrisch. Stroomuitval zo aan het eind van de middag als het nog licht is is niet zo erg.
Maar het duurde dit keer lang. We zijn er op voorbereid en hebben genoeg kaarsen in huis staan.
Helaas geen koffie, maar daar had ik toch geen tijd voor. Samira belde of ik even mee ging naar een hond in Piscadera. Daar stond een toerist die een hond van de andere kant van het eiland had meegenomen. Hij vond de hond mager en ze liep zo maar over de weg.
Tja en toen. We zijn gaan kijken en zagen dat de hond er voor Curacaose begrippen nog best doorvoed uit zag. We snapten de zorg van de toerist. Als Nederlander ben je niet gewend dat honden maar over straat lopen. In Nederland gaat het dan bijna altijd om een vermist of gedumpd dier.
Maar deze had waarschijnlijk gewoon een eigenaar. We hebben dit gecheckt bij iemand die vlak bij de vindplaats woont. We hebben hem een foto gestuurd en gevraagd of hij deze hond kende.
Ja hoor, die zag hij wel vaker lopen. En heel slim, deze hond bedelde bij de toeristen die bij de flamingo's kwamen kijken. Deze hond kon weer terug naar zijn eigen plekje.
Gelukkig ging de toerist dat zelf regelen. Hij voelde zich wel wat lullig, maar liever iemand die begaan is dan iemand die het niet wil zien.
Toen ik weer terug kwam lag nog steeds het stroom eraf. Dan ga je je toch wel zorgen maken.
Als het dadelijk maar weer aan is als we moeten slapen. Slapen zonder airco is echt niet fijn.
Maar gelukkig was hij voor bedtijd weer aangesprongen. Dat is mooi. Hierdoor kunnen we slapen met airco, maar ook het blog online zetten. Ook belangrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten