Vanmorgen eerst even op het gemak ontbeten. Na drie weken Costaricaanse ontbijtjes waarvan sommige met rijst en zwarte bonen, was een heel Nederlands beschuitje hagelslag bijzonder lekker.
Vanmiddag dan maar richting tire center. We hadden geen referenties of iets. Ik wist waar er één zat en daar zijn we naar toe gegaan.
Het was een klein bedrijfje met een Engels sprekende eigenaar. Hij begon met het oppompen van de lekke band en concludeerde dat daar niks meer mee te beginnen was. Ik had al niet anders verwacht, dus was niet heel verbaasd.
Nou moet ik toch afkloppen hoor. Het is hier helemaal niet gek als je een lekke band hebt. Dat mij het na 1,5 jaar pas gebeurd is best uniek. De wegen zijn hier soms zo belabberd en daarbij rij ik wel eens op bijzondere afgelegen plekken op zoek naar gedumpte honden. De kans dat ik lek zou rijden was aanwezig. Gelukkig was het gisteren dan nog bij de supermarkt en niet ergens in de mondi op de Hato vlakte.
Maar goed, de andere voorband was ook al niet al te best meer, dus meneer adviseerde om twee nieuwe voorbanden te nemen en de reserve weer terug achter in te leggen.
Hij had nog goede tweedehands banden liggen en wilde die wel voor een goede prijs aan ons verkopen.
We zagen inderdaad dat ze er nog netjes uitzagen. Het profiel was in ieder geval nog goed.
Nou ja, leg ze er maar op. Moet het toch een keer uitproberen wat goed is. Sta ik hier volgende week weer dan was tweedehands duurkoop, maar wie weet rij ik er zo weer 1,5 jaar mee.
We zullen het zien. Het duurde trouwens wel even voordat ze erop lagen hoor. Wat zeg ik, even? Het duurde eeuwig voordat ze erop lagen!
Om 13.30 kwamen we daar en om 16.15 verliet ik de beste man pas. Hij had wat moeite om de oude banden te verwijderen.
Ik was blij dat mijn achterbanden niet ook nodig waren. Dan had ik er kunnen blijven pitten.
En even naar huis rijden om later terug te komen werkt ook niet.
Maar ze liggen erom. Ik kan weer voor uit. Letterlijk en figuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten