We konden niet anders dan uit haar lijden verlossen en haar laten gaan.
Het is om woest van te worden! Wat kunnen mensen hun dieren toch een vreselijk leed aan doen.
Als je niet van plan bent om een heel hondenleven lang voor je hond te zorgen, begin er dan niet aan!
De kleine pup heeft de nacht gelukkig wel goed doorstaan. Natuurlijk heeft ze vlooien, een paar teken en diarree. Dat laatste vind ik niet gek. Wie weet hoe lang het geleden is dat ze goed gegeten heeft.
De pup is niet echt mensen gewend. Ze vond het wel fijn om uit het hok te komen, maar bleef op afstand.
Het is echt een kruimeltje. Gisteren bij de dierenarts hebben we haar gewogen zodat ze direct aan de antiworm kon. 1,4 kilo is het kleine ding. Daar kan nog wel wat spek aan.
Nou is ze toevallig bij een foster terecht gekomen die bange hondjes gewoon oppakt.
En ook direct vanaf dag 1. Hoe eerder ze aan mensen gewend is hoe beter.
En dan ook meteen op schoot.
En eigenlijk viel het allemaal best mee. Ik denk dat ze volgende week niet meer van schoot af wil.
Het eten voorbereiden in de keuken was ook erg spannend, maar haar interesse won het.
Heel stiekem stond ze buiten voor de drempel mee te kijken hoe de rest druk in de keuken stond te kwispelen, wachtend op eten.
En nu ligt ze helemaal uitgeteld in de bench. Er kwam nog een heel licht protestblafje, maar het was snel gedaan. Ik heb net even stiekem met de zaklantaarn gekeken. Ze is uit. Moe van alle indrukken, het lekkere eten en de aandacht. Deze dame komt er wel.
We hebben nog geen naam voor haar. Maar die verdient ze natuurlijk wel.
Wie heeft er een goed idee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten