Je hebt er alles aan gedaan om de hond er boven op te helpen. Soms betekende dit dat je 's nachts uit je bed moest voor voeding of controle. Heel veel liefde wordt er in de hondjes gestoken en die liefde krijg je ook weer terug. Een rescuehond voelt gewoon aan dat het goed is.
En dan komt er altijd dat moment van afscheid nemen.
Bij bijna iedereen kreeg ik te horen dat ik altijd welkom was om langs te komen om te zien hoe het de hond vergaat. Tot aan vandaag heb ik dat nooit gedaan.
Uit een stukje bescherming voor de hond, maar ook voor mij. Niet dat de honden niet gecontroleerd werden. Dat deed iemand anders die verder niet betrokken was bij het fosterproces van deze honden.
Één van mijn fosterhondjes werd geadopteerd door een collega van Erik. Dagelijks kregen we een update hoe het haar verging. Ze deed het er geweldig. Ze speelde, ging mee naar de zoutpannen en was happy. En of ik toch echt een keertje op visite kwam.
Vandaag was het dan zo ver. Ik ging op visite bij Choco, een fosterhond die van het brionplein kwam.
Choco was enthousiast ons te zien. Ze kwispelde hard en sprong tegen mij aan. Ik had zeker het gevoel dat ze me herkende.
Maar ze bleef niet tegen mij aangeplakt. Ze deed haar eigen ding.
Wat voor mij belangrijk is, is dat ik zie dat de hond het naar zijn zin heeft en er goed uitziet.
Nou dat was bij Choco zeker het geval. Choco is in een paradijsje terecht gekomen.
En zo weet ik van meer honden dat ze in een paradijsje wonen. Als ik er op visite ga zal ik dat zeker met jullie delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten