Meneer brekebeen

Weekend of niet, juist in het weekend hebben we adopties. Mensen hebben en nemen de tijd om langs te gaan bij onze fosters en bekijken of de hond van de foto de hond is die ze in gedachte hadden.

Ik ben daar niet altijd bij. De meeste fosters kunnen dit prima zonder mij. Als er dan een definitieve ja is, dan zorg ik dat ik erbij ben als de hond wordt opgehaald. Vandaag was er een bezichtiging bij de grootste hond die we hadden. Dat zochten deze mensen specifiek, een grote hond. Prima, dan starten we bij de grootste en kunnen we indien nodig naar steeds kleiner. De foster waar Dex, de grote hond zat is pas sinds een paar weken foster. Alles is nieuw. Dan laat ik ze natuurlijk de eerste keer niet alleen. Dus was ik er vanmorgen bij toen de adoptanten verliefd werden op Dex. Nou deed hij ook ontzettend zijn best. Iedereen kreeg van hem persoonlijke aandacht. Ook ik natuurlijk.

Zijn kap heeft hij om omdat hij zijn castratiewond ontzettend interessant vond. De eerste hechtingen heeft hij zelf vast verwijdert. Omdat dit toch echt wat te vroeg was, hebben we voor de rest een stokje gestoken door hem de kap om te doen. Het maakt hem allemaal niets uit. Deze lobbes wil vooral lief gevonden worden. Over twee weken verhuisd hij naar zijn nieuwe baasjes.

Daarna door naar meneer brekebeen, de hond die vorige week vrijdag aangereden werd gevonden.

Hij heeft de hele week bij de dierenarts gelogeerd. Die kon hem rustig observeren en na het slanker worden van zijn gezwollen voorpoot hem spalken. Hij redt zich er prima mee. Maar verhuizen naar de foster was wel even eng. Eerst in een auto en dan nieuwe mensen met nieuwe honden. 

Hij trok zich nog even terug.

Maar kwaad zat er absoluut niet in. Hoe spannend hij het dan ook vond, ik mocht hem aaien en oppakken. Wat is en blijft het toch bijzonder hoe snel een hond je het vertrouwen geeft.

Terwijl we vanavond aan de koffie zaten las ik de berichten op Facebook. Potverdorie, een melding dat ze voor de deur van het asiel een pup in een doos achtergelaten hadden. Het was inmiddels natuurlijk donker, maar dit koppie keek mij op de foto zo aan, ik moest er gaan kijken.

Helaas hebben we niks gezien of gevonden. Geen hond, maar ook geen doos. Hopelijk is hij al door iemand anders meegenomen.

Het gaat alweer volgens de voorspellingen hard regenen. Dat zou het afgelopen nacht ook doen, maar toen bleef het droog. Als het deze nacht wel echt los barst dan hoop ik maar dat dit kleine hondje ergens veilig en droog zit.