Gekke clown

Groot was toch wel mijn verbazing vanmorgen toen ik het jonge vogeltje nog levend in de badkamer aantrof. Hij was wel ons zelfgemaakte nest uit gehupt. Gelukkig lag dat nest in de wasbak en kon dat dus geen kwaad. Dat huppen zal hij vast ook gedaan hebben bij zijn echte nest waardoor hij onder een boom terecht gekomen was. En daarna dus in de bek van poes.

Ik had inmiddels ook contact gehad met de dierenarts die gespecialiseerd is in vogels. Ik mocht hem daarheen brengen. Fijn, dan maakt hij in ieder geval nog een kans.

Birdy is nu in goede handen.

Daarna door met de ukkies en de kat naar mijn dierenarts. Ze kwamen allemaal voor een enting. En de kat heb ik meteen ook laten chippen en een rabies enting laten zetten. Die zit er dan maar vast in voor als we terug naar Nederland gaan.

Ik was helaas mijn telefoon vergeten, dus kon geen foto's maken van het heugelijke feit te zien dat de ukkies alledrie twee kilo waren aangekomen. Dat had ik niet verwacht. Ik had ze zo rond de 1,8 kilo geschat, maar het bruine meisje was 2,9 kilo, het bruine jongetje 2,8 en het witte meisje 2,5 kilo. Er is niks meer over van de ondervoede uitgemergelde hondjes. Ze zijn nu blakend van gezondheid, hun vacht is zacht en glanst en dus konden ze geënt worden. Fijn! Dan gaan ze nu extra weerstand opbouwen. Het blijft toch altijd spannend hier op het eiland met alle ziektes die er heersen. Er komen wekelijks pups binnen bij de dierenarts met Parvo, een nare ziektes waar vele aan dood gaan. 

Het is lastig te bestrijden doordat er zoveel straathonden zijn, maar ook eigenaren hun honden niet laten enten.

Nou ja, de ukkies zijn nog niet uit de gevarenzone, maar hun eerste boost is binnen.

En dan was er vanmiddag het afscheid van Goofy. Ik had met z'n adoptanten een afspraak gemaakt om langs te komen om kennis te komen maken met de kinderen. Al snel deze week kreeg ik toch ook de vraag of hij dan misschien kon blijven als het klikte. Eh ja, waarom niet. Zijn castratie is hij allang weer vergeten en zijn wond ziet er keurig uit.

En zo ging ik vanmiddag dus zonder Goof weer naar huis. Die bleef achter in een leuk gezin met een andere hond als speelmaatje.

De pups zullen Goofy wel missen. Hij was éen van de weinige die echt leuk met de pups speelden. De andere volwassen honden zijn wat knorrig tegen de pups.

En wij natuurlijk ook. Door z'n dubbele groeischijven en de langdurige behandeling met prednison heeft gemaakt dat hij 7 maanden bij mij in fostercare gezeten heeft. Zeven maanden waarbij elke dag z'n aandacht kwam halen, elke dsg speelde met Alexa en Desi en elke dag even door de sprinklers rende om af te koelen. We zullen deze gekke clown gaan missen, maar ook wetende dat hij het nu ook heel goed getroffen heeft.