Er rouleren lijstjes met de belangrijkste artikelen die nodig zijn. Alle basisbehoefte die je maar kunt bedenken staan erop. Kleding, etenswaren, luiers, medicatie, toiletartikelen en ga zo maar door.
Maar hier gaat het ook door. Ondanks de nog steeds verstikkende hitte hadden we genoeg op het programma staan.
We begonnen vanmorgen met een kopje koffie bij een nieuwe foster. Super leuk hoe enthousiast die waren en hoe klaar ze waren voor hun eerste 'project'. Heerlijk! Nou reken maar dat zulke 'projecten' nooit lang op zich laten wachten.
Daarna had ik een afspraak met een lokale jongen die onze hulp gevraagd had voor zijn honden.
Hij woonde ergens in een wijk waar de straten geen naam hadden. We spraken af elkaar te ontmoeten bij de bouwmarkt zodat hij mij voor kon rijden naar zijn huis. Hij stond keurig te wachten toen ik aankwam.
In zijn berichtje had hij onze hulp gevraagd voor zijn twee teefjes en acht pups. De pups waren van verschillende leeftijden, want beide teefjes hadden nestjes gehad. Toen ik er aankwam zag ik nergens pups. Wel twee honden los lopen en een teefje aan de ketting. Ze zagen er niet slecht uit.
Het teefje aan de ketting zat vast omdat ze de tuin uit ging en dan spullen uit andermans tuinen jatte. Kleding van de waslijn, schoenen en eten. Om gezeur uit de buurt te voorkomen had hij haar vast gelegd. Samen met hem gaan we kijken of er ook een andere oplossing voor dit teefje is.
Maar waar waren de pups? Die zaten in een hok. Ik verwachte meerdere pups te zien waaronder een aantal van drie maanden, maar ik zag drie hele kleine hondjes. Ze waren net iets groter dan een cavia.
De jongen wist niet precies hoe oud ze waren. Kon drie maanden zijn, maar ook minder. Nou doe maar drie maanden gedeeld door drie. Deze waren echt nog niet oud. De moederhond kon niet in het hok komen om ze te voeden. Dat deed de moeder ook niet meer zei hij. Deze drie kleintjes waren de enige die over waren. Hij had de rest al weg gegeven.
Mmm, opnieuw was de bedoeling om de honden op lokatie te behandelen, maar dit kon zo niet.
Het hok was goed bedoeld gebouwd, maar niet om pups 24/7 in op te hokken.
Het water was al heel lang niet ververst en ook de emmer was veel te hoog. De pups konden daar niet bij om te drinken.
En ook al was deze jongen best bereid om mijn adviezen aan te nemen, de pups hadden meer zorg nodig dan vers water en wat meer vrijheid.
Dan maar met mij mee.
Bij de dierenarts hebben we ze gewogen. De kleinste was 600 gram en de grootste 900 gram. Echt niks! Ze werden geschat op een week of vier a vijf. En ze hadden honger!
De bolle buikjes hebben ze namelijk niet van het eten, maar van de wormen.
Ze zitten nu in één van mijn twee kennels om bij te komen en om te zien of ze verder niks onder de leden hebben.
Nieuwsgierig zijn ze wel.
Voor deze drie kunnen we het verschil gaan maken. Helaas is het maar te hopen dat alle pups die weg gegeven zijn bij een goed huisje terecht gekomen zijn.
De twee teefjes moeten gesteriliseerd worden. Zelfs de 50 gulden actie die nu bij het asiel loopt is nog te duur voor hem. Doorsturen naar dierenhulp is een optie, maar die hebben vaak lange wachtlijsten.
Ik wil voorkomen dat deze teefjes weer loops worden en zwanger, dus gaan we hem via Rescue Paws helpen. Door een oproep gaan we proberen mensen te vinden die zijn teefjes willen steriliseren.
Op deze manier zorg je dat als iemand aan de bel trekt voor hulp ook echt geholpen wordt.
Als dat in de wijk verder vertelt gaat worden komen we er wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten