Stress en poep

Toch wel een gekke dag vandaag. Vandaag was het uitzwaai en afscheidsmoment van de naaste collega van Erik waar hij 3,5 jaar mee heeft samengewerkt. Vanaf dag 1 konden ze het goed met elkaar vinden en ook wij als partners hadden een klik.

En dan ineens is daar dan echt de dag dat hier hun avontuur ophoudt. 

Op precies hetzelfde moment dat we elkaar op Hato zouden treffen had ik ook een afspraak met de vluchtbegeleider van Zina die naar Nederland ging. Het was erg druk op Hato. Er was een enorme kluwe aan mensen en ook stonden er veel benches met honden. Goed om te zien hoeveel mensen die terug gaan gelukkig toch ook hun trouwe huisdier meenemen.

Die drukte gaf natuurlijk wel weer chaos. En om de chaos kompleet te maken kwam de foster van Zina te laat. Dikke stress bij de vluchtbegeleider. Die wilde al gaan inchecken omdat ze niet langer wilde wachten. Gelukkig kwam Zina toen net binnen. Ook volledig in de stress omdat Zina geen fan van autorijden is. Ze had overgegeven in de auto en als kadootje poepte ze over mij heen in de vertrekhal. Natuurlijk viel er ook van alles op de grond. Man man man, wat een gedoe zeg!

Toen de foster haar auto aan het boenen was stond ik daar met een hond die mij niet kent, een ongeduldige vluchtbegeleider en een veeg poep op m'n broek.

En dan moest ik zo ook nog afscheid nemen van onze vrienden. 

Terwijl ik met de vluchtbegeleider in de rij stond om in te checken tikte er een schoonmaakster op m'n schouder. Of ik die poep wel even nu ging opruimen. Ehhh nee, ik sta in de rij om in te checken wat nu toch echt even belangrijker was. Was ook wel wat pist eigenlijk. Het was haar taak om de boel schoon te houden, zij had hiervoor ook handschoenen aan, maar het enige wat ze deed was er zo'n geel bordje boven zetten en het aan mij overlaten. Nou, ik had helemaal geen tijd om poep te ruimen.

Na het inchecken kon ik precies nog even dag zeggen tegen onze vrienden terwijl ik bij de scan van de bijzondere bagage stond te wachten op inname van de hond.

En daar duurde en duurde het ook weer verschrikkelijk lang. Je zou er maar als eigenaar staan en ook nog daarna door de douane moeten. Er stonden dan ook een aantal mensen zich terecht wat op te vreten. Gelukkig had ik verder geen haast, maar echt leuk om zo lang te moeten wachten was het ook niet. Nadat de hond dan eindelijk opgehaald was ben ik naar huis gegaan. Niks poep opruimen, ik had er schijt aan! Of stront eigenwijs, dat kan ook.

Vanavond heb ik de kinderen naar hun afsluiting van het schooljaar gebracht. Dat gebeurd hier in stijl, namelijk met een gala in dit keer een landhuis.

Alle mooie jurkjes worden weer uit de kast getrokken en de bloesjes gestreken.

Voor Maud dan echt de allerlaatste keer en deze keer zonder Davy. Die zit niet meer op school. Die heeft nadat hij vorig jaar z'n havo diploma haalde besloten een jaar te gaan werken.

Geen gala voor Davy, want ook al had hij als introducee mee gekund, hij kon niet want hij moest werken.

Maud is toch gegaan, samen met Youri en Lindsey. 

We zullen straks de verhalen wel horen, want wij zijn natuurlijk niet welkom op dit evenement. 

En dat is ook prima, laat ze maar lekker genieten.