Bonnendag

De afgelopen dagen ging er al iets rond, maar vanmorgen werden we verrast door een bijzonder krantenartikel. In dit krantenartikel verteld het hoofd van de veterinaire dienst dat besloten is dat honden alleen nog maar met hun eigenaar naar Nederland mogen vliegen.

Van de week kwam ons dit ook al ter oren en werd het gebracht als zijnde een nieuwe regel vanuit Nederland. Maar dat is dus helemaal niet zo. Nederland heeft z'n regels helemaal niet verandert. 

De Nederlandse voedsel en waren autoriteit gaan over de invoer van dieren. Daar is niets gewijzigd.

Vandaag uit het krantenartikel werd duidelijk dat de beste meneer het allemaal te veel werk vindt.

Ik ga maar niet schrijven wat ik allemaal denk en vind. Zijn uitspraak komt in ieder geval de dieren niet ten goede, terwijl dat vanuit zijn functie wel de bedoeling moet zijn.

Maar deze regel die ineens bedacht wordt en dan ook per direct in gaat levert ontzettend veel problemen op. Er staan al een aantal honden gepland waar in Nederland op gewacht wordt. Er zijn kosten gemaakt om bagage kilo's in te kopen enzovoort. Ik word hier zo moedeloos van. Help ons mee in plaats van ons tegen. Nu maar hopen dat we het tij nog kunnen keren.

Terwijl je dan met je hoofd hiermee rond loopt is het niet eenvoudig om te ontspannen en te genieten.

Toch moest ik het loslaten. We hadden namelijk vandaag bonnendag.

Tijdens ons feestje van twee weken geleden hadden we wat waardebonnen gekregen.

Ons eerste uitstapje was naar een lunchcafé waar we met z'n allen konden eten.

Daarna door naar de bioscoop waar we zijn gaan kijken naar verschrikkelijke ikke.

Voor iedereen die zich dat afvraagd. Alle films zijn hier in het Engels en dan meestal Spaans ondertiteld. 

Alleen van oorsprong Nederlandse films blijven Nederlands gesproken. Er is nooit Nederlands ondertiteld. Wel goed voor je Engels.

Vanavond tijdens het voeren van de honden miste ik Tommy. Normaal zodra hij de bakken hoort springt hij op het aanrecht. Maar nu niks. Eigenlijk hadden we hem ook al niet meer gezien na thuiskomst rond 17.00 uur. Vreemd. Net voor het sluiten van ramen en deuren hebben we weer geroepen, maar geen Tommy. Het verhaal van poes gaat zich toch niet weer herhalen he!

Ik krijg altijd buikpijn van dit soort dingen. Ik hoop maar dat hij op onderzoek uit is en morgen uitgezocht is. Bah, wat een stress.