Buitenlander

Het is me toch een weer in Nederland! Echt, we hadden vandaag een afspraak om Maud haar spullen op te halen bij vrienden van ons. Zij zijn sinds drie weken weer in Nederland en hebben de container al uitgepakt. We hadden nog overwogen om met de kano te gaan, het is dat we wisten dat dit niet zou passen.

Het was erg leuk om elkaar weer te spreken en de ervaringen te horen van hoe het gaat als je weer deze kant uit komt. Je bent eigenlijk een buitenlander in een Nederlands jasje. Dat Nederlandse jasje maakt dat mensen het niet begrijpen of raar vinden dat je iets niet weet of begrijpt. Je ziet eruit als Nederlander, maar zo voel je je niet. Als je een ander kleurtje hebt of een andere taal spreekt is dit duidelijker.

Je bent snel gewend aan de gewoontes van het land waar je woont. Voor mij is het vrij normaal om mijn pinpas af te geven aan de cassiere die de handelingen verricht. Ze voert niet mijn pincode in maar wel de rest. Elk jaar weer als ik in Nederland ben, ben ik me er op bedacht dat ik die pas hier niet moet geven. Maar ja, het gebeurd me toch elke keer weer. En die gezichten dan van de caissières, die kijken je echt aan of je niet goed bent.

Ik praat over guldens als ik naar de prijzen kijk. De gulden is de helft van de euro waard. Zou ik het over de dollar hebben dan vindt niemand dat raar, maar omdat de gulden toevallig ook weer de oude muntsoort van Nederland is kijken mensen je aan of je niet van deze tijd bent.

Tja, dat is misschien ook wel zo aangezien Curacao op een hoop vlakken hopeloos achter loopt.

Ondanks dat je dus een Nederlander bent en pas een paar jaar weg bent moet je wel weer je draai vinden. 

De kinderen van onze vrienden gingen sinds lange tijd weer fietsen. Op Curacao is het niet gewoon dat je op de fiets naar school gaat. Die kinderen hadden dus vier jaar niet gefietst. Dan is het best eng om op een fiets te stappen en voor de ouders misschien nog wel enger als ze zich met die fiets in het verkeer gaan voegen. En zo hoorden we nog wel meer waar ook smakelijk om gelachen kon worden, want het is natuurlijk ook gewoon een avontuur.

Het was even proppen met de spulletjes die met ons mee zouden gaan, maar na een fijne middag waarbij het erg fijn was elkaar weer gesproken te hebben zijn we met een wagen volgeladen weer vertrokken.

Maud kan weer verder uitpakken.