Ik kon zelf een datum en tijd invullen en kreeg dat keurig in een mailtje bevestigd.
Hoe makkelijk is dat. Ik kan knettergek worden van alle structuur en regeltjes hier, maar van dit soort gemak word ik toch wel blij.
Bij kranshi op Curacao kan je ook via de mail afspraken maken, maar dan heb je geen invloed op dag en tijd. Het is elke keer maar weer te bezien op welke dag en tijd ze je zetten en of dat wel past.
Om Maud ingeschreven te krijgen moest er onder andere toestemming zijn van de hoofdbewoner van het pand waar ze bijgeschreven zou worden. Er werd verwezen naar een officieel formulier, maar dat was op de website onder geen mogelijkheid terug te vinden. Nou ja, als de hoofdbewoner niet thuis kan tekenen, dan moet de hoofdbewoner maar mee. Hop, oma in de auto geladen en gaan met die banaan. We hadden geen idee wat ons te wachten stond. We zijn het curacaose leven gewend dus wachttijden van meer dan een uur zijn ons niet vreemd. Om 13.54 kwamen we ons melden, om 14.00 werd ons nummertje omgeroepen en om 14.12 stonden we weer buiten. Mag ik zeggen dat ik aangenaam verrast was! Zo kan het dus ook, was dat al weer vergeten. Kan wel zeggen als het je niet gewoon is je het extra waardeert.
Daarna ging het verbazen en verwonderen nog even verder. Buiten op het stadhuisplein was de markt.
We liepen ons al te verlekkeren aan al het fruit toen de marktkoopman net riep dat z'n laatste frambozen er uit gingen voor vier dozen voor één euro. Wat! Vier dozen voor een euro. Ik betaal voor één doosje vier euro. En nu we er toch zijn, doe dan ook maar wat aardbeien, kersen en een doosje bramen.
Die bramen plukten we vroeger gewoon van de struiken in het bos, maar vanmorgen las ik in de krant dat dit niet meer mag. Hooguit een doosje ter grote van een doosje champignons. Pluk je meer dan wordt dit gezien als stroperij. Tuurlijk. We kunnen overal wel een punt van maken toch.
Nou ja, ik heb er nu wel een hele euro voor betaald en ze waren heerlijk!
Thuis heeft Tommy de wacht gehouden. Hij zou best graag naar buiten willen. Nou had oma speciaal voor Tommy een tuigje met een lijn gekocht. Maud heeft hem dat omgedaan. Tot zo ver vond hij dat nog prima, maar buiten vond hij maar eng. Er vloog een vliegtuig over wat al eng was, maar toen oma het zonnescherm uit draaide was hij er klaar mee. Snel weer naar binnen. Waarschijnlijk duurt het nu wel weer even voor hij weer interesse in buiten heeft.
Ach, binnen is ook nog meer dan genoeg te ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten