Dan gaat er wel eens iets mis natuurlijk. Ik had zo mooi gepland dat ik de pups ging enten en dan meteen de gezondheidsverklaringen van Rover en Tommy mee zou nemen. Ik had alle info keurig al naar de dierenarts gemaild zodat het klaar zou liggen. Dat lag het ook, alleen dacht ik er niet aan het mee te nemen. Oeps, niet handig. De dagen beginnen langszaam vol te lopen, waardoor ik de veterinaire dienst echt vandaag wilde doen. Dat betekende dat ik een klein rondje eiland heb gedaan wat dan eindigde bij de vet dienst. Gelukkig kreeg ik wel zonder al te veel gedoe de papieren. Ik was er dan ook als eigenaar, maar ja ze kennen me ook als zijnde van de stichting. Ik was op alles voorbereid. Een kleine opgooi naar de nieuwe regel en de daarmee hangende problemen voor stichtingen was geen succes. Er is niet echt oren naar om een oplossing te bedenken. Had ik ook niet verwacht, maar was te proberen.
Nadat ik voorzien was van alle papieren ben ik doorgereden naar het huis van vrienden van ons.
Daar heb ik hun hond opgehaald en naar Hato gebracht. Voor hun zit het avontuur er op.
Vandaag de definitieve terugreis. Raar hoor! Ik heb meegeholpen met het inchecken van de hond. Ken de procedure op m'n duimpje natuurlijk wat ook fijn is voor de baasjes. Mocht het qua tijd spaak lopen dan kon ik voor de hond zorgen en zij naar boven. Gelukkig ging het allemaal vrij voorspoedig, waardoor we nadat de hond achter was gebracht ook nog even rustig afscheid konden nemen.
Vanmiddag had ik een leuk gezin op visite. Zo grappig eigenlijk hoe sommige verbindingen lopen.
Dit gezin heeft twee jaar geleden tijdens een vakantie een bezoek aan ons gebracht. Ze waren zoekende naar een pup en ik had toen Gino en Roy. Uiteindelijk werd het een ander pupje van de stichting, maar bleven we via Facebook contact houden. Zo kreeg ik er een trouwe bloglezer bij.
En nu twee jaar later zijn ze hier weer op vakantie en kwamen ze even pups knuffelen. Hoe leuk is dat. De pups waren wel in voor een speelmomentje. En omdat ze na het spelen meestal moe zijn kwam vanzelf ook het knuffelmoment.
Dit was niet alleen leuk voor de meiden, maar ook heel goed voor de pups. Nou zijn deze helemaal niet bang. Ze komen maar wat graag op je schoot klimmen of aan rennen als je roept.
Ze vonden het best jammer dat hun speelmaatjes weg gingen. Ze werden nog even nagekeken door het zwarte meisje. Die had best langer willen knuffelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten