De reis van 9,5 uur liep voorspoedig. Het kan me natuurlijk niet snel genoeg gaan, maar over de snelheid en de vlieghoogte mag ik niet beslissen. Ik heb het overgelaten aan degene die zeggen er verstand van te hebben en heb mezelf vermaakt met lezen en genieten van het uitzicht.
Bij aankomst op Hato werd ons vliegtuig verwelkomd met een warme douche.
De gezagsvoerder had ons ingelicht dat dit zou gaan gebeuren. Er zat namelijk een atleet die mee heeft gedaan aan de olympische spelen aan boord. Het was één van de Nederlandse mannen estafette lopen. Hij is van origine een inwoner van Curaçao en kwam vandaag thuis van de olympische spelen. Resultaat behaald of niet, meedoen is belangrijker dan winnen. En dus werd hij als een ware held onthaald met een welkomsdouche.
Na deze douche snakte ik zelf ook wel naar wat water. Water uit de kraan is voldoende, ik hoef niet meteen zo'n hele stortvloed over me heen. Maar voordat het zo ver was dat ik aan een sapje kon denken moest ik nog door de immigratie en wachten bij de koffers.
Maar daarna eindelijk naar huis. Op naar een warm welkom van de hondjes en een koel drankje.
De honden waren allemaal door het dolle dat ik er weer was. Maar Renzo was het meest blij.
Die heeft mij toch echt gemist.
Hij vond deze week in ieder geval bijzonder raar en is weer happy met mijn thuiskomst.
En de rest (op twee en vier poten ) natuurlijk ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten