Ik heb me nog niet kunnen inzetten als vrijwilliger. Het is toch wat lastiger om doordeweeks als de kinderen ook hun activiteiten hebben een hele dag mee te helpen. Ik was een soort van stand by. Ik zou aankomende maandag mogelijk bijstaan, maar ook dan is het niet nodig. Er zijn voldoende vrijwilligers. Dat is goed nieuws! Niet dat ik niet nodig ben, maar dat er genoeg mensen wilde helpen.
Ik heb vandaag wel de mama hond van de oude man opgehaald. Ik had een tijd met hem afgesproken wanneer ik de hond zou ophalen en vast naar het asiel zou brengen. Zo wist ik zeker dat ik haar zou hebben en dat ze echt de volgende dag goed nuchter zou zijn. Ik was benieuwd of ik haar zou aantreffen, maar jawel, meneer had keurig de hond aan de ketting gelegd zodat ze niet op pad kon. Bij hem lopen de honden ook op straat, dus de kans dat ze er op het moment dat ik zou komen niet zou zijn was aanwezig. Gelukkig was er meegedacht en stond de hond keurig klaar.
Ik heb haar achter in mijn auto in de bench gezet. Het arme beest wist niet wat zich overkwam.
Nu wacht ze op wat komen gaat en haal ik haar morgen weer op. Ik ben wel heel blij dat dit project echt afgesloten is met een happy end. Twee gezonde pups en een mamahond die gesteriliseerd mag worden. Daar word ik heel blij van.
Vanmiddag had Maud surfles. En zie eens wie we daar elke week tegenkomen?
Dit mooie mannetje heeft eventjes bij mij in fostercare gezeten. Hij is het broertje van Kaya die naar Nederland is gegaan.
Misschien is er meer herkenning als ik deze foto van toen ze nog klein waren laat zien?
Rechts Kaya en links het hondje van de bovenste foto die nu Thatjo heet.
Thatjo heeft een geweldig leven. Als zijn baasje aan het werk is mag hij mee. Zijn baasje is surfleraar, dus dat is geen slechte plek om mee naar toe te mogen. Als de surfleraar op het water is gaat Thatjo even vast, maar de rest van de tijd struint hij er heerlijk rond en krijgt van alles en iedereen aandacht.
Ook weer een happy end, heerlijk.
Vanavond heb ik een poging gedaan om voor nog weer een hond een happy end te gaan regelen.
Deze hond woont sinds twee maanden plotseling op straat tussen een roedel van andere al bekende straathonden. Er is iemand die hier heeft gewoond en nu in Nederland is, verliefd geworden op dit hondje. Nu kwam de vraag of ik kon zorgen dat hij van straat kon. Als dat namelijk lukt en hij is bij mij een beetje op gewicht gekomen en gesocialeerd dan mag hij naar Nederland. De meldster wil hem graag een forever home bieden. Dat zijn nog eens leuke berichten. Daar wil ik graag mijn energie in steken. Maar helaas dacht Stip daar anders over. Hij heeft heerlijk gesmuld van mijn gehakt met tranquigel, maar na een dubbele dosis liep hij nog steeds rond.
Soms ging hij even liggen en hadden we de hoop dat hij eindelijk in slaap zou vallen, maar zodra je in de buurt kwam wist hij toch weer op te staan en er vandoor te gaan.
Het duurde en het duurde en inmiddels was het pikdonker. We hebben het maar gelaten voor wat het was. In het weekend gaan we poging twee doen, maar dan met de vangkooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten