Het is al een geruime poos een poort zonder electra. Nu doen we elke morgen de poort van het slot, zetten de auto's buiten en doen dan de poort weer terug op slot.
'S avonds als ik de honden voer en ze dus geen interesse hebben om uit te breken haalt Erik weer pijlsnel de auto's binnen en doet de poort weer op slot.
Er komt dan zo'n dag dat je dat zat bent, meer dan zat eigenlijk. Je wilt gewoon weer eens lekker lui en makkelijk op de remote klikken en daarmee de auto binnen rijden zonder uit de auto te komen.
He, het is wel 34,5 graad dus elke seconde langer in de airco is mooi meegenomen.
Vandaag dus maar eens een veel te lang uitgesteld bezoekje aan de poorten en hekken winkel.
Het kon niet missen waar het was. Ik reed er eigenlijk eerst voorbij, maar zag dikke ijzeren hekken met een openslaand tweedelige poort. Daar moest het zijn. Het was zo anders dan de rest van de straat, geen twijfel over mogelijk.
Natuurlijk ging de poort automatisch open en ook de deur had geen deurklink. Mooie reclame hoor.
Maar daarna werd het al snel minder mooi.
Er zat een kauwgom kauwende dame achter een bureau. Ze had twee! radio's aan staan. De éen was met een praatprogramma en de ander met muziek. In de paar minuten dat ze me liet wachten werd ik al horendol van de herrie. Natuurlijk ging ook nog eens de telefoon en stond ze door de hoorn te blèren. Ik denk dan zet die radio uit of in ieder geval zachter, dan hoef je niet zo te schreeuwen.
Toen ik aan de beurt was had ik echt moeite om me te focussen op wat ze nou vertelde. Waarschijnlijk keek ik er heel onnozel bij, want wonderwel stond ze op om één van de twee radio's uit te zetten.
Wat een verademing. Kon ik eindelijk horen dat het te bestellen onderdeel nog zeker 1,5 maand zou duren. Ach wat is 1,5 maand op een mensenleven. Ik zou zeggen niet veel, maar eigenlijk had ik zo gehoopt gewoon volgende week die poort weer te kunnen gebruiken. Want tja, als je het dan zat bent wil je eigenlijk nog dat het gisteren voor elkaar was.
Maar misschien was er hoop. Ik had het kapotte onderdeel meegenomen en mocht het achterlaten.
Morgen was er iemand die ernaar kon kijken en wie weet ook wel fiksen. Dat zou wel heel fijn zijn.
Terwijl ik in die zweterige bloedhitte stond te tennissen kwam er iemand een hond brengen.
Voor de trouwe lezers een oude bekende. Morgen zal ik in daglicht foto's maken zodat ik kan vertellen en laten zien wie er weer even tijdelijk bij ons woont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten