Omdat niemand wat wist heeft ook niemand rekening kunnen houden met het vrijhouden of eventueel ruilen van diensten. Maar ach, ik deel mezelf gewoon op. Iedereen krijgt elke dag een beetje me time.
Vandaag heb ik met twee van de drie zussen iets kunnen ondernemen. Inclusief aanhang en mijn ouders waren we toch met een lekker cluppie.
We besloten te gaan bowlen, dat was al zo lang geleden dat ik dat voor het laatst had gedaan.
Al snel werd er wat argwanend naar mij gekeken. Zo lang al niet gebowld, ze geloofde er niets van.
Nou hebben we sinds een jaar wel een bowlingbaan bij ons in de buurt, maar daar ben ik echt nog nooit geweest. Misschien is dit dan één van mijn verborgen talenten.
De één na de andere spare of strike werd er gegooid.
Ik denk dat ik me maar eens ga oriënteren op de bowlingsport. Misschien is daar dan eindelijk het prijzengeld in te winnen wat ik eigenlijk op Wimbledon had willen ontvangen. Nu het wat langer duurt dan gepland voordat ik op Wimbledon sta, is het beter om verder te kijken. Bowlen dan maar?
Tijdens het wachten op de beurt werd ik door het thuisfront op de hoogte gehouden.
Het regent hard en dat betekent dus veel modder. En met veel honden betekent dat weer veel werk.
En veel werk betekent weer veel zweet. Maar dit keer niet voor mij. Maud heeft zich opgeofferd als mantelzorger deze week.
Ze vond het ontzettend leuk werk, toch Maud?
Mijn twijfel vorige week om wel of niet naar Nederland te gaan had ook te maken met het vertrek van Bailey.
Deze lieve kleine dame vertrekt vandaag naar Nederland. Ondanks dat ik heus wel weet dan mijn thuisfront dit ook regelen kan, vind ik het toch heel moeilijk om het los te laten.
Tweeledig, toch een beetje omdat ik precies weet wat er op de dag zelf nog moet gebeuren en omdat ik het voor mijn gevoel nu niet kan afsluiten. Ik heb nu niet het proces vanaf binnenkomst tot vertrek begeleid en dat voelt raar. Ik mis nu het afscheidsritueel op Hato waarmee ik een fosterproces afsluit.
Gelukkig begrijpt het thuisfront mij en werd ik op de hoogte gehouden door middel van foto's.
Youri heeft de eer gehad haar in de auto te mogen begeleiden.
En op Hato heeft Maud haar in de bench gedaan en haar de dikke welverdiende afscheidsknuffel gegeven.
Oei slik, wat had ik dat graag zelf willen doen. Op éen of andere manier voelt het voor mij niet goed.
Ik denk niet dat Bailey er last van had. Die was vooral onder de indruk van alles wat er gebeurden.
Morgen komt ze aan in Nederland en zal ze hier weer hartelijk worden ontvangen.
Ik heb nog kort overwogen om er bij te zijn als ze aankomt, maar doe het niet. Mijn gevoel zegt dat dit onduidelijkheid brengt naar de hond. Dus heb ik haar afgelopen donderdag al een dikke knuffel gegeven en moet het nu doen met deze foto's.
Het komt goed Bailey. Je gaat een geweldig leven tegemoet. Wie weet nog eens tot ziens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten