Vanmiddag ben ik mijn vangkooi gaan ophalen. Deze was uitgeleend voor een vangactie bij het vliegveld. Helaas is deze zonder succes afgerond, de hond is er niet ingetrapt en later ook niet meer gezien.
Nu is de kooi dus weer bij mij, want mogelijk heb ik hem deze week nodig. Daar van de week meer over.
Het adres waar ik voor de kooi moest zijn was vlakbij de shut. Dat is de illegale dumpplek van afval waar ook honden worden achter gelaten. Vorige week is er nog een pupje gevonden dat helemaal onder de karpatten zat.
Als ik er in de buurt ben rij ik er ook altijd even in. De dumpplekken voor honden zijn helemaal aan het begin en aan het eind bij zee.
Als je afval bij de officiele vuilstort wilt inleveren schijnt dat geld te kosten, dus dumpen we het elders.
Alles ligt er. Koelkasten, autostoelen, matrassen, wasmachines en ook overleden dieren.
Gelukkig geen levende dieren vandaag.
Met mijn levende dieren heb ik weer eens een keer een lekkere wandeling gemaakt.
Meestal is het broeierig na een regenbui, maar vandaag viel dat wel mee. Om 17.00 uur was het best aangenaam en zijn Maud en ik op pad gegaan.
Als we de riemen uit de kast halen staan er vier honden om ons heen te dansen, zo geweldig vinden ze het. Het eerste stuk richting groen staat in het teken van spanning en sensatie.
We moeten dan altijd even langs een paar huizen waar andere honden wonen. Zullen ze er zijn en komen ze ook bij het hek blaffen? Als we dat stuk gehad hebben komt er meer rust en is er tijd voor de eerste sanitaire stop. En als we dat gehad hebben kunnen we in fors tempo de lanen op en de paden in. Ze willen allemaal voorop, maar ach, dat kan.
Wat bijzonder is het toch hoeveel de natuur kan hebben. En dat geldt ook voor onze rescue honden.
Wat een veerkracht hebben ze. Van bange straathond naar sociale huishond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten