Nou is dat tijdtechnisch gezien natuurlijk ook echt zo. In Nederland loopt de klok 6 uur voor.
Hier moest ik weer in het ritme komen en was het alsof ik achter de tijd aanliep.
Ik moest echt weer even nadenken hoe laat er nou bijvoorbeeld tennis was. En dan was het haasten om er op tijd te zijn.
De hele week ben ik ook erg vroeg wakker geweest, nou dat is echt niks voor mij.
Vandaag was voor mijn gevoel de eerste dag die weer als vanouds voelde. Gelukkig maar, het geeft meer energie. Energie die ik graag in hondjes stop.
Ik heb wat leuke foto's gekregen van de reis van Layka zoals deze toen ze ingeladen werd.
Layka heeft het ontzettend goed gedaan. Ze was eigenlijk helemaal niet gestresst toen ze de bench uit mocht. Ze liep op Schiphol alsof ze er al jaren kwam en vond de eerste ontmoeting met haar nieuwe baasjes heel gezellig. Zonder problemen liep ze aan de riem mee haar nieuwe leven tegemoet.
De eerste ontmoeting tussen Layka en Boris is op mijn Facebook profiel terug te zien. Er was wel degelijk herkenning tussen die twee. Boris is nooit zo heel vrij naar andere honden, hij wacht het liever altijd even af, maar liep wel direct op Layka af. Er werd gesnuffeld en gekwispeld, het was meteen goed. Layka krijgt een hoop aandacht van de drie kinderen uit het gezin en speelt zelfs al met touwtjes en balletjes. Dat gaat wel goedkomen. Het cirkeltje is nu rond. Ooit zaten ze samen in een tuin op Curacao. Zwaar verwaarloosd en ondervoed. En nu zitten ze weer samen in een tuin. In Nederland. Gezond en gelukkig. Hoe bijzonder is dat! Ik ben heel blij dat het zo heeft moeten zijn. Ik geloof niet in toeval, alles gebeurd met een rede.
Wat de rede was voor Maud haar keukenuitspattingen weet ik (nog) niet, maar gewaardeerd werd het zeker. Vanavond bij de koffie hadden wij een heerlijke zelfgemaakte appel cake.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten