Feestelijk

Wat een heerlijk wakker worden was het vanmorgen met al die felicitaties op mijn tijdlijn van Facebook.

Erik had een dagje vrij genomen waardoor we heerlijk de ochtend rustig konden opstarten en doorkomen.

Omdat Maud vanavond moest oppassen ( nee dat vond ik helemaal niet erg, heeft ze me ook keurig eerst gevraagd) zijn we vanmiddag met z'n allen gaan lunchen. Dat doen we eigenlijk nooit, dus was het erg leuk om te doen.

Wel met de klok in de gaten houdend, want ik had ook tennis wat ik heel graag door wilde laten gaan.

Tijdens de lunch werd ik nog gebeld over een hond die sinds gisteren al ergens lag en er slecht uit zag.

'S morgens had ik nog op de post op Facebook gereageerd dat ik wel mogelijkheid had om te helpen indien ze er nog lag. Inmiddels waren we alweer een aantal uur verder en was nu op pad gaan geen optie meer. Vanmiddag las ik dat er gelukkig toch andere helden zijn gaan kijken en haar hebben kunnen meenemen. Helaas hebben ze haar moeten laten inslapen.

Diep in mijn hart ben ik blij dat ik er verder niks meer mee van doen had. Zo'n moeilijke en moedige beslissing nemen om een dier te laten gaan gaat je niet in de koude kleren zitten. Dat zijn echt hele emotionele momenten, zeker omdat het diertje als het wel goed verzorgd was het wel had overleefd. 

In dit geval had de karpattenziekte zijn weergaloze slag geslagen en kon er niet anders gekozen worden voor levensbeëindiging. Zo'n feestelijke dag als vandaag wilde ik even niet huilend in hoekje zitten nadat zo'n besluit genomen is. Respect voor degene die het vandaag opgepakt hebben.

Mijn dag is feestelijk gebleven. Ik ben na de tennisles naar het asiel gereden waar ik mama hond heb opgehaald. Ze moest weer in die verschrikkelijke auto, maar gelukkig heeft ze er door de naweeën van de narcose waarschijnlijk niet veel van mee gekregen.

De eigenaar was ontzettend blij haar weer te zien en ook erg dankbaar. Er was familie van de man aanwezig die graag wilde weten wat ze moesten betalen als ze ook hun hond zouden laten helpen.

Na een beetje gepeild te hebben wat ze veel en niet veel aan kosten vonden heb ik ze het nummer van St dierenhulp doorgegeven. Bij deze stichting kan het gratis. Ik heb liever niet dat ze gaan twijfelen over de kosten. Maar wel weer een winstpunt dat de volgende weer inziet dat steriliseren beter is. 

Mama hond was eenmaal in de tuin weer redelijk snel op de been. Haar pups waren blij dat ze er weer was.

Eenmaal thuis waren mijn honden heel nieuwsgierig wie er in de bench gezeten had. Die rook toch wel zo bijzonder!

En nu, nu ben ik al mijn felicitaties aan het beantwoorden. Ik besef mij hoe gelukkig ik ben dat ik in goede gezondheid en met een fijn gezin om mij heen hetgeen kan doen waar mijn hart ligt. Er zijn voor de dieren die ons nodig hebben.