Niet omdat ik al terug ga naar Curaçao, maar omdat ik de laatste dagen van deze snoepreis nog even bij mijn zus in Wateringen ben. Dat is weer twee straten van waar mijn andere zus woont en ook vlak in de buurt van mijn ouders. Iedereen heeft dus nog even de gelegenheid om iets met mij te ondernemen. Ik sta overal voor open en vind alles best. Het enige dat niet meer kan is winkelen. Mijn koffer zit nokvol, zelfs lucht is nog te zwaar. Geen sale voor mij meer.
We hebben eigenlijk niks geks gedaan vandaag. Een beetje gewandeld en een ijsje gegeten.
Even de wateringse molen op de foto. Zo nu denkt iedereen weer dat we nog steeds meel malen en op klompen lopen.
Hoe Hollands wil je het hebben.
Ondertussen kunnen we het niet laten om ook mee te kijken wat er op hondengebied op Curacao gebeurd. Situaties waarbij direct hulp nodig is kunnen we nu even niks mee, maar hulp op afstand lukt nog wel.
Zo ben ik bezig met een hond die op een resort loopt waar geen honden mogen.
Degene die de melding heeft gedaan kon het niet over zijn hart verkrijgen het dier zo zonder eten weer weg te sturen. Als je de foto ziet begrijp je wel waarom.
Er is helaas nergens plek op dit moment. Ik heb wel één schaars plekje, maar ben nu niet op het eiland aanwezig om de hond op te halen. Ik heb met de melder afgesproken dat hij de hond (stiekem) blijft voeren zodat ze in de buurt blijft en ik haar dan van het weekend op kom halen.
Ik hoop dat ze er dan nog is. Ik kan niet wachten om deze arme stakker van liefde en lekker eten te voorzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten