Filmsterren

Gisteravond laat kreeg ik nog een berichtje met de vraag of ik vandaag bij een persmoment kon zijn met het Curacaose elftal.

De bedoeling was dat er ook allemaal hondjes meekwamen die dan op de foto gingen.

Oei, ik wist niet of dat zou gaan lukken. Youri had een afspraak bij de orthodontist en ik kon ook niet inschatten hoe het met de gebeten pup zou gaan.

Het eerste wat ik vanmorgen gedaan heb is de tandarts gebeld. Het is hier net zoals in Nederland, als je op de dag zelf afbelt kost je dat wel een consult.

Ik heb uitgelegd waarom ik belde en of er wat geschoven kon worden. Helemaal geen probleem. 

Mooi, dat was hindernis één.

Het hondje met de bijtwonden blijft een kritiek geval. Ze loopt wel wat rond en is blij, maar vanmorgen ontdekte ik dat er lucht door de wond kwam. Ik hoorde haar gisteren al zwaar ademen en heb toen ook nog overleg met de dierenarts gehad. Maar vandaag kwam er slijm naar buiten dat bubbelden en voelde ik met m'n vinger de luchtstroom. Dat is niet goed. Dit zal toch operatief weer in orde gemaakt moeten worden. Vandaag was daar geen plek meer voor, morgen is ze aan de beurt.

Nu ik toch niet vanmiddag richting dierenarts hoefde kon ik alsnog naar het persmoment.

De bedoeling was dat spelers van het elftal met de hondjes op de foto gingen. Ook was de agent bijzondere opsporing aanwezig. Hij is degene die de meldingen afrijdt die via het noodnummer 917 binnen komen.

Er was een praatje van deze agent en het woord werd gedaan door iemand van het dierenplatform.

Er waren van meerdere stichtingen mensen met hondjes aanwezig. Nu is de hoop dat als belangrijke mensen zoals de spelers en de Fam. Kluivert hun zegje doen over het leed op het eiland dit misschien beter aankomt bij de bevolking dan dat alleen de stichtingen het doen.

Ik had Lola, Terror en Goofy bij me. Goofy is het pupje dat gisteren bij mij er bij is gekomen.

Als ware filmsterren hebben ze zich gedragen. 

Er waren spelers bij die geen hondje durfde vast te houden, zelfs geen pup. Als je dat dan hoort weet je dat er echt nog een lange weg te gaan is. En dat we ons voornamelijk op de jeugd moeten richten. Vanaf daar moet de ladder omhoog gelopen worden.

Nadat iedereen zijn hondjes weer terug had gingen we weer huiswaarts.

Daar had ik mijn volgende afspraak al weer. Er zou mogelijk een fosterhond naar Nederland gaan, maar die mensen hadden kinderen. Deze hond heeft nog nooit kinderen gezien en we waren wel benieuwd hoe ze het zou doen. Nou konden we wel van te voren inschatten natuurlijk dat ze het misschien eng zou vinden maar niets zou doen. We gaan geen kinderen onnodig in gevaar brengen.

Mijn overbuurkinderen waren bereid gevonden om hieraan mee te werken wat natuurlijk helemaal top is.

De filmpjes zijn verstuurd en daarna kon deze filmster ook weer naar huis.