Sta je binnen zegt hij, wat doe je hier zo vroeg, ik heb nog niet eens mijn koffie op. Alsof het mijn idee was om 8.00 uur af te spreken. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik absoluut geen ochtendmens ben. Mijn favoriete tijd bij de dierenarts is altijd 11.00 uur. De assistente weet dat inmiddels. Rond die tijd heb ik ontbeten, de honden eten gegeven, de eerste was in de machine gedaan en ben ik in staat helder deel te nemen aan het verkeer.
Het is dat ik deze route ongeveer met mijn ogen dicht kan rijden, zo vaak dat ik dit stuk wegdek gebruik. Ze zouden wel eens een weg naar mij mogen vernoemen. Je krijgt hier al voor minder een eigen straatnaam. In plaats van een lintje. Ach weet je, doe dan gewoon maar een zak voer. Heb ik meer aan.
Renzo is vanmorgen gecastreerd. Toevallig kreeg ik gisteren de vraag of dat echt nodig was. Ja, wij vinden van wel. Natuurlijk heeft het steriliseren van een teefje nog meer prioriteit, maar wij willen van geen enkele Rescue Paws hond nakomelingen. Er zijn al meer dan genoeg honden op het eiland.
Reuen proberen uit te breken uit de tuin wanneer er loopse teefjes in de buurt zijn. Er is dus wel degelijk kans dat jouw reu zonder dat je het weet voor nageslacht zorgt. Hier op het eiland heerst ook een beetje het idee dat een reu niet goed waaks meer is als hij zijn mannelijkheid kwijt is.
Bij mij is de beste waker een dame. Een dame met ballen, haha. Gesteriliseerd en wel kan ze aardig aan het hek tekeer gaan.
Renzo heeft ze nu dus niet meer, maar waken deed hij vanmiddag al weer.
Tijdens zijn narcose zou ook zijn neus doorgespoeld worden in de hoop dat wat hem belemmerd weg gespoeld zou worden. Helaas is dit niet gelukt. Niet omdat er niks zit, er zit juist teveel.
Het gaat niet zo maar om een steentje of grasaartje. Het kan wel eens zijn dat een tumor zijn luchtwegen in de neus blokkeren. En als dat zo is dan kan het wel eens zo zijn dat Renzo daar niet aan geholpen kan worden.
Om alles met meer zekerheid te kunnen zeggen gaan we foto's laten maken en wachten we af wat daarop te zien is.
Zolang we zien dat hij nog redelijk functioneert zonder door zijn neus te kunnen ademhalen nemen we nu geen beslissingen. We geven hem vooral extra liefde.
Zijn vacht wordt trouwens echt heel mooi. Wel een beetje raar. Dan heb je energie gestoken in zijn ondergewicht, karpattenziekte en schurft en moet je hem misschien laten gaan door een tumor.
Nog maar even niet bij stil staan.
Vanavond 20.10 landde eindelijk het vliegtuig van mijn vriendin. Ze had er een halve wereldreis op zitten om hier te komen. Ze zijn van Amsterdam naar Aruba gevlogen, van Aruba naar Bonaire en van Bonaire naar Curacao. Ze hebben binnen een paar uur in één keer alle abc eilanden aangedaan.
Of je daar nu zo blij mee moet zijn!
We hebben gepoogd de laatste vlucht een beetje bij te houden. Het valt niet mee om vliegtuigen van insel air via apps te spotten. Hierdoor weet je ook niet of hij nou wel of niet op tijd vliegt.
Volgens de Hato website is eigenlijk bijna altijd alles on time. Nou niks van waar. Ze zouden vanavond ook on time zijn.
Als je dit dan ziet ga je toch wel aan je zelf twijfelen. Of hadden ze nu dan eindelijk de vlucht maar geen koffers. Ik had er niet eens gek van staan kijken.
Maar dan eindelijk werd het dagenlang wachten beloond. Voor hun kan de vakantie eindelijk beginnen en ook voor mij is dit natuurlijk de start van een leuke tijd. Eindelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten