Maud is derde geworden en heeft een cadeaubon van Bol.com gewonnen. Super leuk natuurlijk.
De laatste beelden van het bellen en het virtueel in ontvangst nemen van de prijs is terug te vinden op de telegraaf site.
Maud is daarna opgebleven om te skypen met Mandy, haar beste vriendin. Die zou vandaag net als 200.000 andere kinderen te horen krijgen of ze was geslaagd. Als je elkaar niet live kunt steunen, dan maar via het internet. En jawel, Mandy is geslaagd. Dat was het tweede positieve bericht van vandaag.
En het derde waarop Maud wachtte waren de N termen, of te wel normeringstermen.
Elk examen krijgt een normering. De N-term wordt berekend door alle cijfers die behaald zijn bij het desbetreffende vak te delen door het aantal leerlingen dat heeft deel genomen aan het vak.
Als dit cijfer lager is dan verwacht dan wordt de N-term omhoog aangepast. Omdat Engels erg moeilijk was en er veel over geklaagd was had Maud de hoop dat deze normering flink aangepast zou worden. Het werd 1,1. Dit cijfer komt dan bovenop je behaalde cijfer. Dit maakt het voor Maud net voldoende. Daarbij komt ook het cijfer voor de brief en het mondeling nog dus maakt ze zich er niet meer zo druk om.
Terwijl Maud vanmorgen weer terug naar bed was gegaan ben ik op bezoek gegaan bij Saar.
Saar was de hond die augustus vorig jaar hier vlak bij werd aangereden en hulpeloos op straat bleef liggen. Ik werd toen gebeld of ik kon komen helpen. Nadat ze een nachtje ter observatie bij de dierenarts was gebleven is ze bij ons in fostercare gekomen. En best ook wel lang. Ze is aan haar heup geopereerd en heeft daar een tijd van gerevalideerd. Als we het over Saar hebben denkt iedereen aan hetzelfde. Saar was altijd blij. Altijd zwiepte die staart op en neer en likte ze je over je handen van blijdschap. We noemde haar altijd de blije doos.
Pas eind december verhuisde ze naar haar nieuwe huisje waar ze inmiddels iedereen flink in de pocket heeft. Met haar blije koppie weet ze iedereen te charmeren, maar ondertussen is het een mooie dondersteen. Dat wist ik natuurlijk allang, want het baasje van Saar en ik hebben regelmatig contact.
Vandaag was het voor het eerst dat ik haar echt weer even zag en kon aanraken.
Saar vond het maar raar. De bleef eerst een tijd op afstand. Of ze me niet herkende of niet begreep wat ik kwam doen kan ik niet zeggen. Maakt ook helemaal niet uit. Ik zag een blije hond die zich helemaal thuis voelt bij haar nieuwe baasjes en hondenvriendjes. En mevrouw krijgt er nog een hondenvriendje bij. Speciaal voor haar, omdat de andere twee honden niet zulke spelers zijn. Hoe bedoel je Saar heeft het goed voor elkaar!
Het heeft even mogen duren, maar vanaf vanmiddag zijn we weer compleet.
Het kofferuitpakmoment is altijd iets om naar uit te kijken. Meestal heeft Erik tijdens het werk wel even een moment gevonden om langs zijn moeder te rijden en de spulletjes mee te nemen die daar klaar liggen. In mijn geval lag er een dekentje klaar. Ik heb 2,5 maand geleden een zacht dekentje gewonnen wat speciaal voor jonge pups is bedoeld. Het is heel zacht en als je er een kruik onder legt voelt het net als de mama. Ideaal dus voor ons hier. En nu dan ook eindelijk hier.
Voor de grote pups die ik nu heb is het niet meer nodig. We leggen het weg tot dat ik of iemand anders het goed kan gebruiken. Ik vermoed zo maar dat het niet lang in de kast zal liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten