Omdat ik relatief veel tijd heb en ook makkelijk stukjes schrijf ben ik medebeheerder van deze pagina.
Dat betekent dat ik dagelijks ook even kijk of er berichten zijn binnen gekomen.
Soms zijn het berichten waarbij iemand de gegevens vraagt om te doneren, maar de meeste berichten gaan natuurlijk over honden.
Honden in tuinen aan veel te korte kettingen zonder schaduw, honden die mogelijk gedumpt zijn en bij mensen ondergebracht. Deze mensen proberen dan via ons een ander plekje of baasje voor de hond te vinden.
En soms komt er echt een S.O.S. melding binnen. Gisteravond laat lag ik op bed nog even Facebook te lezen inclusief de berichten. Er was een melding gedaan over een hondje dat zwak en mager ergens langs een muur lag dicht bij de zee. Ik kon om 00.15 niet zo veel meer betekenen en stuurde terug dat ik vandaag zou bellen.
Vanmorgen was ik dat al weer helemaal vergeten. Terwijl ik met de dagelijkse huishoudelijke beslommeringen bezig was kreeg ik een berichtje. Of ik druk was? En of ik weg kon?
Er lag een hondje bij de Penstraat. Shit, ja vergeten! Ging om het hondje van de melding van gisteravond. Heb snel even een boterham gegeten en ben die kant uit gereden.
Ik werd aan de kant van de weg al opgewacht en het juiste steegje in verwezen.
Er was niks aan gelogen, het was een hoopje ellende.
Het was een jonge hond, ik denk een maand of 6 die daar lag. Zwaar vermagerd en onder de teken.
Als je goed kijkt zie je de teken in zijn oor. De meldster had hem wat te eten en te drinken gegeven.
Hij had zo veel dorst! Echt zo sneu.
Ik hoefde niet bang te zijn dat hij mij zou bijten of dat hij weg zou lopen. In beide had hij de kracht niet meer. Links in de hoek had hij zich verstopt. Het is een wonder dat toeristen hem gevonden hebben.
Ik heb hem snel ingeladen en ben naar de dierenarts gereden. De dierenarts was nog onderweg van een visite en vertelde dat er voor mij nog eerst een andere afspraak zat.
Dat klopte inderdaad. Toen ik aankwam zat er al iemand voor de deur op het bankje te wachten.
Normaal schuiven we keurig aan en wachten op onze beurt. Maar vandaag zijn we even voorgedrongen. Spoedgeval. De hond kreeg een soort van stuiptrekkingen. De assistente was er gelukkig wel en kon de hond vast binnen ontvangen. Nu lag hij in ieder geval in de airco.
En dan duurt wachten op de dierenarts lang. Ik zag je onder mijn ogen verslechteren.
En wat voelde ik mij schuldig! Schuldig dat ik de melding van gisteravond vergeten was. Dan had ik hem al veel eerder kunnen halen. En schuldig dat ik eerst even een broodje heb gegeten en daarna ben gaan rijden. Aan de andere kant is het natuurlijk belachelijk dat ik mij schuldig sta te voelen!
De inwoners van hier moeten zich schuldig voelen! Ze moeten eens inzien dat een hond een levend wezen is waar je voor moet zorgen. Het gemak waarmee een ziek of overbodig dier letterlijk aan de kant gegooid wordt, daar zou men zich schuldig om moeten voelen.
Ach arm ding. Zo jong. De koele lucht deed hem gelukkig goed. We hebben hem wat te eten gegeven. Bij elke hap die hij kreeg kwispelde hij. Wat een vertrouwen nog en wat een lieverd.
Ook de dierenarts was inmiddels gearriveerd. We bekeken zijn tandvlees, helemaal wit.
Dat betekent ernstige karpattenziekte. Hij krijgt nu ijzertabletten, antibiotica, iets tegen de teken en anti worm. En vooral heel veel liefde van zijn foster. Dat is hard nodig, hij is heel zwak.
Hij is niet bij mij. Ik wacht eerst even totdat de honden die ik nu heb naar hun nieuwe baasjes zijn.
RespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespectRespect En een nog diepere buiging voor je inzet en betrokkenheid bij al het dierenleed!! Ik ga weer gauw vanuit Nederland een sponsoractie op touw zetten! Alle kleine beetjes helpen!! Dikke knuffel x
BeantwoordenVerwijderen