Soms heb je baaldagen omdat je te veel leed ziet en het gevoel hebt dat er geen einde aan komt.
En soms komen er dagen voorbij waarbij je inbreng zeer gewaardeerd wordt en waarbij uitgesproken wordt dat er verbetering zichtbaar is. Zulke dagen geven extra energie en vandaag was zo'n dag.
Gisteravond kreeg ik van de Nederlandse stichting Perla and Friends de melding dat er vakantiegangers op het eiland waren die graag voer wilden komen brengen bij een foster.
Vanmorgen had ik via Facebook contact met ze en vanmiddag stonden ze al voor de deur.
Ze kwamen met een opdracht. De dochter van het stel is een enorme dierenvriend en wilde graag iets voor de honden hier betekenen. Zelf was ze in Nederland maar had haar ouders met een missie op pad gestuurd. Nou de ouders hebben het prima gedaan. Ze hebben een zak voer gebracht en een donatie gedaan. Natuurlijk heb ik ze rondgeleid in de dierentuin. Verteld over het fosteren, hoe het vangen in zijn werk gaat en hoe we een nieuw baasje weten te vinden.
Daarna ook even een kijkje in het puppenhok, want klein grut doet het altijd goed.
Er was een familielid mee dat hier op het eiland woont. Zij vertelde dat ze in de afgelopen jaren echt minder straathonden is gaan zien. Het duurt misschien nog lang, maar we moesten vooral doorgaan!
Eerder deze week kwam er een klm vliegtuig aan met een hele enthousiaste crew die erg van dieren houdt. Zij hadden het geweldige initiatief genomen om ieder in hun koffers spullen voor de honden mee te nemen. Dit resulteerde in een hele berg dierenbenodigdheden. Van koekjes tot speciale huidcreme en van smulpaté tot vitaminesuplementen. Van alles wat dus en afgeleverd bij één van onze fosters.
Vandaag kreeg ik ook een deel uitgereikt. Wat geweldig. Alles is bruikbaar hier, zeker de spullen die voor een slechte huid zijn. Een slechte huid heeft vrijwel elke fosterhond bij binnenkomst.
En jawel, deze week was er nog een donatie! Een dame die een tijd geleden dierenspeelgoed uit Nederland had meegebracht voor de kerstmarkt was nu weer in Nederland geweest.
Ook dit keer had ze speeltjes meegenomen. Was het niet voor de verkoop, dan was het voor de fosterhonden.
Op zulke momenten voel je je echt gewaardeerd. Fosteren en het vangen van zielige honden klinkt allemaal heel mooi en prachtig, maar dat is het zeker niet. Het kost je bij elk zware geval weer een stuk van je hart. Dan zijn zulke gulle momenten echt even een energieboost.
De hele week stond ook al in het teken van het vangen van een zwangere straathond. Deze wordt al een jaar gevoerd door onze kapster. Helaas was het niet gelukt om de hond voor haar loopsheid te vangen, dus was de missie nu om haar na de loopsheid zo snel mogelijk te laten helpen.
Ik had hier deze week voor ingepland. De hond kwam op vaste tijden eten en als ze er dan was zou ik gebeld worden. Ik met een bloedgang met vangkooi die kant uit en dan zouden we het wel even regelen. Nou, ik denk dat de hond het telefoongesprek afgeluisterd had. De eerste drie dagen na dat gesprek was er geen hond op de vaste tijd.
Vandaag had Youri bij dezelfde kapster een knipafspraak staan. We namen maar voor de zekerheid de kooi mee, want toevallig was de afspraak ook rond etenstijd van de hond.
Bij binnenkomst zei de kapster al dat ze ook vanmorgen de hond niet gezien had.
Maar toeval bestaat niet, wie staat er voor de deur om 17.00? Precies!
De kapster dacht dat het hondje te slim was om de kooi in te gaan. Maar een rommelende maag doet het verstand op nul zetten. Een spoortje pens leidde haar zo de kooi in.
Met een dierenarts hadden we een open afspraak staan. We zouden haar brengen wanneer we haar hadden. Nou bij deze dus. Op naar de dierenarts voor een sterilisatie.
Helaas zal ze daarna wel weer terug haar oude leventje in gaan, dus weer de straat op. Het lukt niet om voor elke hond een baasje te vinden. Maar ze heeft het niet slecht. Ze krijgt twee keer per dag voer van de kapster en daar ook haar aandacht. Menig straathond heeft het slechter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten