Er lag nog een lijstje met wat boodschappen die niet in de supermarkt te halen waren.
Denk aan lenzen, medicatie en lampen. Het waren echt drie verschillende lokaties die ik hiervoor aan moest doen.
Een brillen en lenzenspecialist heet hier de optica. De apotheek heet de botica. Eigenlijk is het hier een drogist en apotheek in één. De apotheek heeft in de winkel een aparte balie waar je voor je medicatie terecht kunt.
Als je een recept hebt ingeleverd of wat hebt gevraagd wordt de medicatie opgezocht.
Deze wordt dan gescand en er rolt een plakkertje met een prijs uit een apparaat. Dit wordt op een zakje geplakt en daar ga je mee langs de kassa van de drogist. Heb je betaald dan komt er een stempel en een bon op je zakje en ga je weer terug in de rij bij de apotheek. Als je dan weer aan de beurt bent krijg je pas de medicijnen. Efficiënt? Ik weet het niet. Het zal wel net zo zijn als bij het tanken, ze zijn veel te bang dat je iets meeneemt zonder te betalen.
Het valt mij op dat je hier veel zo aan de balie kunt kopen waar je in Nederland een recept voor moet hebben. Zo kun je bijvoorbeeld de pil zo krijgen. Zonder recept. En bevalt hij niet, dan vraag je de maand erna gewoon een ander.
Vanmiddag ben ik met de buurvrouw meegeweest naar een huis waar een hond in slechte staat zou liggen. Zelf vond ze het een beetje eng om het gesprek met de eigenaren aan te gaan en nam ze liever iemand mee die het vaker gedaan heeft.
Bij aankomst bleek het gelukkig allemaal wel mee te vallen. De hond was niet extreem mager, had wel wat beginnende schurft plekjes en lag aan een korte ketting. In de auto hadden we besproken hoe je nou de eigenaren benadert en meekrijgt om de hond beter te verzorgen zonder verwijten te geven.
Er bestaat een beetje het idee dat elke hondeneigenaar je zo ongeveer met een kapmes de tuin uit jaagt, maar dat is vaak helemaal niet zo. Er is heel veel onwetendheid over ziektes die de hond kan krijgen en natuurlijk een stuk gemakzucht. Want ach, wat kan jou het schelen als je hond verschrikkelijke jeuk heeft.
De eigenaresse was er niet, wel haar zus. Die zus gaf ons het telefoonnummer van de eigenaresse en daar hebben we via de telefoon mee gesproken. Deze vrouw sprak alleen Papiaments, dus uiteindelijk heeft de buurvrouw toch alles zelf moeten vertellen. Maar het ging helemaal goed, de eigenaresse stond open voor hulp en was blij met onze adviezen. Ik had medicatie bij me dus we konden meteen starten. We hebben ook medicatie kunnen achtergelaten met uitleg hoe en wanneer het te geven.
Over een tijd komen we weer terug.
Daarna snel weer naar huis en voorbereidingen treffen voor het eten, want 's avonds werden we weer op school verwacht. Maud had haar presentatie van het profielwerkstuk. Heel spannend natuurlijk om dat aan allemaal ouders te moeten opdragen. Maar het ging hartstikke goed. Die ouders stellen heus niet zulke hele kritische vragen. Morgen gaan ze de week afsluiten met een brunch. Even ontspannen na een week hard werken.
Ik maak morgen de werkweek nog even in style af. Mijn ontspanning start zaterdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten