Geschrokken

Altijd als ik boodschappen doe bij de supermarkt hier in de buurt kijk ik even rond. Op zoek naar jou.

Al lange tijd woon jij daar. Hoe je er ooit gekomen bent weet ik niet. Heb je de weg zelf gevonden of ben je hier gedumpt? Helaas kan je het ons niet vertellen.

Je bent niet echt benaderbaar door vreemden en gaat je eigen gang. Je loopt regelmatig tussen de auto's door op zoek naar wat lekkers. Er zullen vast toeristen zijn die je af en toe wat extra's toestoppen. Gelukkig hoef je geen honger te lijden. De baas van de supermarkt staat toe dat je op zijn terrein woont. Je krijgt van de slager elke dag te eten. Natuurlijk kan het altijd beter, maar dit is voor een hond op straat best een goed leven.

Vandaag had ik weer mijn boodschappen gedaan en zag je staan. Dit maal aan de overkant van de straat. Je maakte aanstalten om over te steken en richting de supermarkt te komen.

De eerste weg ging goed, het tweede stuk ging het mis. Er kwam een auto aan die jou heus wel zag, maar niets deed. Ze remde niet, ze ontweek je niet, nee ze reed je gewoon aan! Zo voor onze neus.

Ik was met oma in de auto en beide gilden we van schrik. Nee!! Na een paar seconden die veel langer leken te duren zag ik je opstaan en weer weg rennen. Terug de weg over naar de struiken.

Je huilde van de pijn en ik huilde met je mee! We zagen dat je met één poot hinkte, maar hem wel gebruikte. Gelukkig vielen je verwondingen zo op het eerste oog mee.

Nog verstijfd van schrik zaten oma en ik in de auto. We zagen de bestuurster uitstappen. Ik dacht dat ze naar de hond zou lopen, maar dat was te mooi gedacht. De hond interesseerde haar niks! Ze keek alleen maar of ze schade had opgelopen, foeterde wat boze woorden en vertrok.

Onze schrik sloeg om in woede. Op wat voor eiland leef ik toch! Waar materiaal belangrijker is dan een dierenleven.

Jij was inmiddels de bosjes in vertrokken en zal daar wel hebben liggen bijkomen.

Ik wilde je niet nog meer overstuur maken dan je al was en heb je met rust gelaten.

Vanavond laat ben ik nog naar je op zoek gegaan. Ik sprak de beveiliging van de supermarkt.

Zij vertelde mij dat je elke dag bij ze komt kijken en daarna weer op je vaste plekje achter wat troep gaat slapen. Je was nog niet geweest. Samen met de beveiliger zijn we gaan kijken of je er wel was.

Gelukkig vonden we je. Niet helemaal op je zelfde plekje, maar er in de buurt. Je had nog pijn, dat zagen we aan je. Je hield je pootje omhoog. De beveiliger kon je wel benaderen en mij laten weten dat hij verder geen verwondingen zag. Laten we maar hopen dat het inderdaad alleen je pootje is en dat deze over een paar dagen weer belast kan worden.

Ik was blij dat ik je daar zag. Het had veel erger kunnen aflopen. 

Helaas was het vandaag wel weer duidelijk dat we de mensen hier nog een hoop bij te brengen hebben. 

Toch was er een klein lichtpuntje. De beveiliger die ik sprak was erg begaan met de hond.

Hij vertelde dat er nog een hond liep die elke dag tussen 21.15 en 21.30 kwam en de hele nacht bij de beveiligers bleef liggen. Als er mensen in de buurt kwamen ging de hond blaffen.

Zij waren blij met deze bewaking en ik denk dat dit wederzijds is. De hond is blij met hun gezelschap en de hapjes die ze voor haar meenemen. Mijn reactie dat als je goed bent voor de hond, de hond goed is voor jou kon hij beamen. Ik hoop maar dat mensen die dieren respecteren ooit in de meerderheid zullen komen.