Dat was een reu en ouder dan we dachten, dus we hielden er al rekening mee dat het mis zou kunnen gaan. Helaas was dit ook zo en gebeurde het te vaak om het zo te laten.
Gelukkig konden we intern wat verschuiven, waardoor de zwarte reu nu bij een andere foster zit.
Daar doet hij het prima. Hij kan er lekker rennen en spelen zonder lastig gevallen te worden door de heks.
Voor Macho was het vandaag de grote dag. Vanmorgen hier zijn laaste maaltje gegeten. Zijn volgende maaltijd staat in Nederland voor hem klaar.
Ik had de bench waar Mandy in vervoerd was voor hem in elkaar gezet. Toen het tijd was om hem in de bench te zetten, zagen we dat hij er eigenlijk inmiddels te groot voor was. Gelukkig heb ik hier vanuit de stichting in Nederland meerdere benches staan. Hop, volgende gepakt, in elkaar gezet en klaar.
Ik wist dat de vluchtbegeleider zonder bagage vloog, dus ik had wat marge in de kilo's.
Het moment van afscheid nemen blijft lastig. Ik weet hoe goed hij het gaat krijgen, maar toch is het even verdrietig om hem dan voor die laatste keer die aai over zijn bol te geven.
Het was een bijzonder hondje. Net zo lief en schattig als zijn zusjes die al eerder geplaatst werden.
Elke avond klom hij bij je op schoot en legde dan zijn koppie in zijn nek. Hier doet hij dat voor de laatste keer bij mij. Vanaf morgenavond zijn de nieuwe baasjes de gelukkigen bij wie hij dit mag doen.
Zij zitten met smart op hem te wachten.
En wat lag er met smart op mij te wachten toen ik terug kwam van Hato?
Gevonden, onder een rots bij piscadera. Er schijnt er nog één te lopen samen met de moeder.
We gaan maar eens kijken hoe we dat gaan doen. Er werd me gezegd dat ze al wel een week of 8 waren, maar dat zijn ze niet. Eigenlijk hebben ze mama en hun overgebleven broertje of zusje heel hard nodig. Vrees dat dit een vangactie gaat worden. Voor nu zitten deze twee in ieder geval warm, droog en veilig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten