Al hoewel, het is maar wat je onder leuke dingen doet verstaat.
Wij hadden vanmorgen de afspraak staan om Vera en Mila naar hun forever home te brengen.
Staat bij mij niet genoteerd als 'leuk'. Ik hou niet van afscheid nemen, en al helemaal niet als een hond al zo'n lange tijd bij je is. Vera was al sinds begin oktober bij ons. Dat is lang. Zo lang dat afscheid nemen met de dag moeilijker werd. Tuurlijk werden alle opties weer besproken. Konden we haar niet houden, kan ze mee met oma enzovoort enzovoort. Maar eigenlijk weet je het antwoord al. Nee, ze kan niet blijven. Met drie honden terug naar Nederland is echt meer dan genoeg.
Misschien dat tegen die tijd Storm niet meer leeft, maar daar kan ik niet van uit gaan. Ik ga dus uit van drie en eigenlijk is dat al veel.
Maar Vera mocht vriendinnetje Mila meenemen. Dat is voor haar erg fijn. Het is en blijft een hond met weinig zelfvertrouwen. Als er maar iets gebeurd ligt ze op haar rug en geeft ze zich over.
Mila is wat krachtiger en kan haar het goede voorbeeld laten zien. Daarbij kunnen ze samen ontzettend leuk spelen. Een prima combi dus.
De kinderen hadden thuis al afscheid genomen. Zij wilden niet mee om te brengen, dit was al moeilijk genoeg.
In de auto deden Mila en Vera het prima.
Bij het nieuwe baasje aangekomen viel het me reuze mee hoe Vera het deed.
Ik had echt gedacht dat ze naar haar nieuwe baas zou blaffen, omdat het voor haar een onbekende is.
Ook had ik verwacht dat ze zich zou gaan verstoppen. Maar beide gebeurde niet. Vera ging eigenlijk vrij snel op onderzoek uit.
En Mila kwam al snel binnen kijken.
Dat was voor mij een hele geruststelling. Zo kon ik ze wel achterlaten. Ik had erg opgezien tegen het afscheid van Vera. Ze voelde zich zo happy bij ons. Kon het met alle honden vinden en was van bang haasje naar een hele lieve knuffelhond getransformeerd. Eigenlijk wilde ik haar geen nieuwe omgeving aandoen, maar we hadden geen keus. Dat is het harde leven als foster.
Gelukkig maakte Gina weer veel goed op zo'n rotdag. Vanmiddag hebben we een filmpje gemaakt van haar allereerste speelmoment.
Dat doet me goed. Net zoals volgend filmpje.
Maar ja, ook voor Gina zal in de toekomst een ander huisje worden gezocht. Zo lang ze bij ons is genieten we van elke stap die ze maakt.
Aan het eind van de dag nam ik afscheid van Erik. Die moest voor het werk weer naar Nederland.
Niks geen Valentijnsdinner of ander romantische afspraak. Gelukkig is het maar voor een paar dagen. En dat diner halen we wel een keer in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten