Maar de knoop is door, Maud blijft nog een jaar langer op Curacao.
Toen we hier naartoe verhuisden was haar idee om na het behalen van haar Havo diploma terug naar Nederland te gaan en daar een HBO opleiding te gaan volgen.
Die HBO opleiding is nog steeds het doel, maar schuift een jaartje op.
Het is hier te leuk. En voor haar gevoel is ze hier nog te kort.
Ook is het vooruitzicht om op je 17de al het huis uit te gaan niet wat ze wilde. Dus wordt het anders.
Volgend schooljaar niet in Nederland maar hier om deelcertificaten Vwo te gaan doen.
Enne, stiekem vind ik dat helemaal niet erg natuurlijk.
Op school gaat het goed, met allebei!
Voor Youri is het heerlijk dat hij geen Frans hoeft te volgen. In dat uur krijgt hij studiebegeleiding.
Groot voordeel zijn hier de kleine klassen met daardoor veel meer individuele begeleiding.
Youri zit in een klas met 9 leerlingen! Daar dromen we in Nederland alleen maar van.
Maud heeft er wel meer, 18, maar doordat iedereen zijn eigen vakken volgt zie je elkaar niet elke les.
Youri voelt zich helemaal thuis op school. Hij kent een hoop jongens uit de klas van Maud. Daar kan je dan lekker mee dollen en gek doen. De jongentjes uit zijn klas vinden het maar reuze stoer dat hij die grote jongens kent.
Beide doen het qua cijfers ook uitstekend. Youri zit dus toch wel op z'n plek en Maud hoeft zich niet teveel zorgen te maken om haar examen. Die komt er wel.
Wie er nog meer wel komt is de kleine puppendame die we gisteren opgehaald hebben.
Wat een lieverd ook weer. Ze vindt menselijke aandacht heerlijk. Ze heeft nog weinig interesse in mijn honden, alleen maar in mensen en de aandacht die ze kunnen geven.
De reu heeft al een naam. Vanaf vandaag heet hij Boris. Hij is nog heel zwak.
Hij slaapt heel veel en doet nog weinig. Af en toe een loopje door de tuin.
We hebben een heerlijk oud matras voor hem buiten in de schaduw liggen, maar toch verkiest hij voor binnen. Ook goed. Ondanks dat we inmiddels al meerdere zachtjes plekjes voor hem gemaakt hebben kiest hij nog voor steen. Hij weet niet beter.
Saar had vandaag haar operatie. Alles is goed gegaan. Ze was heel blij weer mee naar huis te mogen.
Ze heeft flink wat hechtingen waar ze niet aan mag komen, dus voor haar helaas de kap om.
Dat is niet alleen maar vervelend. Ze mag nu namelijk binnen slapen. Ze sliep al die tijd buiten op de bank. Maar met kap om is ze erg instabiel. Op drie poten en zo'n raar ding om je hoofd maakt onzeker.
Ik ben bang dat ze misschien tijdens een rondje lopen in het zwembad valt, dus slaapt ze lekker binnen. Zo is het voor haar meteen een stuk minder erg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten