dinsdag 8 september 2015

Nattigheid

Het was een nat dagje vandaag. Sinds lange tijd was er regen. En niet zo maar een buitje, maar echt eens een keer wat langere tijd achter elkaar.
Nou is dit nog steeds niet te vergelijken met het Nederlandse weer. Daar kan je gewoon depressief van worden. Dat is hier niet van toepassing. We hebben hier maar weinig sombere dagen.
Morgen misschien nog wat regen, maar dan is het wel klaar. Dan zullen we wel weer minstens een maand moeten wachten.
Op Facebook kun je een soort buienradar volgen, maar dan hier van toepassing.


Deze bui viel in de namiddag om 17.10. Toen had ik er net mijn tennisles opzitten. Ik heb nog geluk gehad. Degene die om deze tijd tenniste hadden geen les meer.
Zulke dagen geven wel weer mooie foto's.


Deze stond op dolfijn.fm. Ik heb ook al foto's voorbij zien komen van ondergelopen straten en kruispunten. Dat gaat vrij snel hier. 
Ik zou natuurlijk blij moeten zijn met regen. Goed voor de tuin en de natuur in z'n algemeen.
Maar ik heb er altijd m'n bedenkingen bij. Zodra het begint te regenen weet ik al dat ik die dag extra werk heb. Alles buiten wordt blubber en modder. Het liefst sluit ik op zo'n moment alle honden op zodat ze niet door de tuin kunnen. Zou mij uren werk schelen.
Alleen, het werkt niet. Kunnen ze niet naar buiten dan plassen de pups wel binnen. Net zo veel werk dus. Zo zie ik met lede oog aan hoe mijn zo mooi gedweilde vloer wordt volgezet met hondenpootjes.
Ze bedoelen het goed hoor, de schatjes. Ze willen vooral laten weten hoeveel ze van me houden en dat elke keer weer even komen melden.
Het lijkt wel dat als het nat ze extra vaak komen melden hoe leuk ze me vinden. (B)Engeltjes zijn het, stuk voor stuk! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten