Een foto maken gaat niet zo maar. Er zijn op het eiland maar twee dierenartspraktijken die daar de speciale apparatuur voor hebben. Mijn dierenarts heeft die helaas niet, wat betekende dat ik een afspraak moest maken bij één van de twee.
Vandaag was het dan zo ver. Ze moest al vroeg gebracht worden. Helaas was er wel een lichte narcose nodig om de foto's te maken. Dus weer een ochtendje slapen voor Saar en je daarna niet zo happy voelen.
De uitslag krijg je niet als je de hond ophaalt. Dat gaat dan weer via je eigen dierenarts.
Dus aan het eind van de ochtend Saar met foto's opgehaald. Natuurlijk even zelf stiekem gekeken, maar ik werd er niet wijzer van.
Ik had het plan om ze even bij mijn dierenarts te brengen als ik toch naar tennis moest.
Laat hij nou toevallig net bellen. Niet om Saar maar om iets heel anders.
Hij was weer gebeld door een mevrouw die een pup in haar tuin had gevonden. Volgens haar was de pup vandaag geboren, maar had ze nergens een moeder gezien.
Pieter had absoluut geen tijd om te gaan kijken en die mensen konden het pupje niet brengen. Of ik wilde gaan kijken. Ja wel hoor, dat kan.
Mijn ouders zijn hier natuurlijk ook en die hadden plannen om even mee te gaan naar tennis.
Nou dat werd dan nu ook even meegaan een pup ophalen. Krijg je erbij, gratis en voor niks.
Vonden ze helemaal niet erg.
Bij de mensen aangekomen werden we naar een hoekje in de tuin geleid waar inderdaad een pupje lag. De navelstreng zat er nog aan, maar wel al opgedroogd. De pup was verder wel schoon.
Hoe het verhaal precies geweest is weet ik niet. Die mensen dachten dat de moederhond daar in een hoekje bevallen was en bij de verdere bevalling gestoord zou zijn en zijn vertrokken.
Ik weet het niet. Helemaal pasgeboren zag het pupje er niet uit.
Nou ja, ik kwam er voor het beestje en dat had duidelijk honger. Het lag luid te piepen. Gelukkig maar, er zat nog geluid in.
Nog snel voordat ik tennisles had ben ik een blik puppenmelk gaan halen. Ik kon niet met een gerust hart op de baan gaan staan terwijl dat kleine ding zo'n honger had.
Gelukkig waren mijn ouders er want die konden meteen ingezet worden.
We hebben bij de tennis de melk in orde gemaakt. Ik ben gaan tennissen en mijn moeder heeft het kleintje gevoerd. O wat was die blij dat ze eindelijk eten kreeg.
Na het beetje melk viel ze heerlijk in slaap.
Thuis hebben we een kruik gemaakt en een lekker plekje. Ondanks de warmte is een kruik toch nodig.
Normaal liggen ze tegen de moeder die wel 38 graden is. Nu is het hier wel warm maar gelukkig niet zo warm!
Een pup flessen is heel veel werk. Om de twee tot drie uur moet je een voeding geven. Verder moet je ze masseren om ze te laten poepen en plassen. Dat is wat normaal de moeder doet. De eerste week is cruciaal. Het is dus zeker niet gezegd dat nu wij er op tijd bij waren het pupje het gaat redden.
Ik vertelde Samira het hele verhaal over de pup en zij bood spontaan aan om het pupje over te nemen.
Zij woont met een vriendin samen en kunnen ook de zorg samen doen. Kun je elkaar een beetje afwisselen s nachts.
Dat zou ik met Erik nog wel twee nachten kunnen, maar daarna vertrekt hij naar Nederland.
Dit spontane aanbod heb ik dan ook met beide handen aangepakt en heb het pupje laten ophalen.
Niet voordat mijn moeder nog een laatste keer een flesje heeft kunnen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten