De vraag van vandaag

Gisteravond laat werd ik gebeld door mijn achterburen. Ze waren naar de film geweest en onderweg naar huis op een hele onveilige donkere plek een hondje op straat tegen gekomen.

Niet zomaar een straat, maar een gevaarlijke doorgaande weg.

Het was een kwestie van tijd dat het hondje aangereden zou worden. Ze waren uitgestapt om te kijken of ze het konden vangen. Toen ze het hondje riepen kwam het meteen kwispelend aangerend en ging het zonder problemen de auto in.

En zo kwam het dat ik laat gebeld werd voor advies. Ze had behalve heel veel karpatten en vlooien ook opgezette tepels waar melk uitkwam. Daarbij was ze ook wat dik.

Dit kon twee dingen betekenen. Of ze was hoogzwanger en kon elk moment bevallen of er lagen nu ergens pups zonder moeder.

Op dat moment was terug gaan geen optie. Veels te laat en te donker. Dat werd dus de vraag van vandaag. Pups of geen pups?

Vanmorgen vroeg hebben we een afspraak bij Pieter gemaakt. 

Die heeft een echo apparaat staan en kon dus kijken of ze zwanger was. Op het blote oog durfde hij het ook niet te zeggen.

Het hondje liet alles toe. Zo makkelijk en lief. Op de rug draaien voor de echo, geen probleem. Even temperatuur meten, ook geen probleem. 

Op de echo zagen we wel wat bewegen. Heel overduidelijke vruchtzakjes waren het niet. Heel erg hoogzwanger was ze dus ook niet. Waarom gaf ze dan al wel melk?

Het bleef een raadsel. Omdat we geen 100% zekerheid hadden kregen we het advies om toch maar te gaan kijken bij de plek waar ze gevonden was. Misschien zou ze ons naar de eventuele puppy's leiden.

We hebben haar weer mee genomen naar haar vindplek. Natuurlijk wel aan de riem. We zouden niet willen dat ze alsnog onder een auto zou lopen.

We stonden midden onder de hoogste brug van Curacao.

Auto's scheurden langs, dus het was opletten geblazen.

Toen ze uit de auto kwam merkten we aan haar dat ze het gebied herkende. Ze liep ook echt met een doel ergens heen. Alleen leidde dit tot niks. Ze liep en snuffelde en liep verder. Ze dook nergens de bosjes in en was ook niet onrustig. Ze liep eerder als een hond die aan de riem die in bekend gebied uitgelaten werd.

Nadat haar route echt te gevaarlijk werd hebben we haar opgepakt. We waren benieuwd of ze in verzet ging of dat ze onrustig werd, maar beide niet. Ze ging heel ontspannen in de armen van de buurvrouw liggen.

We hebben haar maar weer meegenomen. Ze gaat nu zo snel mogelijk gesteriliseerd worden. De vruchtjes kunnen nu nog worden weggehaald. Jammer maar waar, maar we hebben een overschot aan puppy's, dus zolang het nog binnen de termijn van weghalen zit doen we dat.

Als ze opgeknapt is van de operatie gaan we proberen een forever home te vinden. 

Tot die tijd mag ze wonen bij de buurvrouw. Dank je wel buuf.