Het goede nieuws is dat er wat op zichtbaar was, het slechte nieuws is dat het niet vanzelf geneest.
Er is op de foto's te zien dat er door de aanrijding een splinter van de heupkop is afgeslagen. Die irriteert nu in de heupkom. Bij elke beweging die ze maakt met haar achterpoot voelt ze het. Met pijnstilling is dat een stuk dragelijker, maar het geneest er niet door.
Het kleine stukje bot zal operatief verwijdert moeten worden. Het is niet anders.
Volgende week zal ze aan de beurt zijn. Daarna moet ze twee weken met een sling om haar poot lopen en pas daarna mag ze hem weer belasten. Het zal nog pittig worden. Ze wil zo graag en is zo enthousiast. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart veroverd. Ik heb grote bewondering voor de wilskracht en dankbaarheid van Saar.
En dan het kleine pupje, dat is ook weer een bijzonder verhaal.
Vanmorgen werd ik nogmaals gebeld door de dierenarts. Die was op zijn beurt weer gebeld door dezelfde mensen van gisteren. Er lagen vanmorgen toch ineens weer 3 pups in de tuin.
Dit was raar. Deze pups konden nooit gisteren geboren zijn en al die tijd er gelegen hebben. Dat hadden ze niet overleefd. Er moest toch ergens een moeder zijn.
Ik heb die mensen eerst maar eens gebeld om het verhaal aan te horen. Ze hadden drie pups onder een container gevonden. Volgens hun kon daar geen moederhond bij en hebben zij ze maar mee naar binnen genomen. Maar op de vraag of ze nu wel een moederhond gezien hadden was het antwoord ja. Het was een zwerver en erg schuw. Oké, dat was goed nieuws. Met een moederhond in de buurt maken die kleintjes nog wel een kans.
Degene die de pup gisteren had opgevangen is nu die kant uit gegaan. Ze heeft het pupje meegenomen. Die heeft ze samen met de drie andere pups in een afgelegen hoekje in de tuin neergelegd. We hebben ook een bak eten voor de moeder in de buurt gezet. En nu maar hopen dat moederhond haar instinct volgt en op het gepiep van de pups afkomt.
We hebben de melders bedankt voor hun inzet. Natuurlijk is het binnenhalen van de drie kleine pups niet de juiste handeling, maar ze hebben in ieder geval iets gedaan. Uit totale onwetendheid doen ze dan net wat niet goed is, maar ik vergeef het ze. Ze hebben keurig de dierenarts gebeld en waren bezorgd om de pups. Hier ben ik al erg blij mee.
We hebben nu met deze mensen kunnen afspreken dat de moeder zo lang in hun tuin mag wonen. Wij zorgen voor voer en zij houden een klein oogje in het zeil wat betreft die kleintjes.
We hopen het vertrouwen van de moeder te kunnen winnen zodat ze in ieder geval gesteriliseerd kan worden. En de pups zullen we als ze oud genoeg zijn daar weghalen en een plekje voor zoeken.
Dat duurt allemaal nog wel even. Eerst even afwachten wat moeder doet, komt ze terug of niet?
Onderwijl was ik vandaag ook nog jarig. De felicitaties stroomde binnen, wat ontzettend leuk.
Heel raar, maar er waren heel veel felicitaties met hondenplaatjes, daar snap ik nou echt niks van haha.
Ik heb geprobeerd iedereen persoonlijk te bedanken. Het waren er zo veel dat het een paar keer gebeurden dat de Facebook app crashte. Mocht je dus geen persoonlijk bericht terug hebben gekregen, sorry hiervoor. De techniek liet me in de steek.
Vanavond zijn we met mijn gezinnetje, mijn ouders en de vriend van Maud gaan uit eten. Even een moment van gezelligheid en tijd voor ons zelf.
De avond werd afgesloten met een verrassing. Wat ben ik toch een gelukkig mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten