Deze heeft namelijk verzonnen dat er nieuwe kledingregels zijn.
Dat betekent voor iedereen gepaste kleding. Nu vindt deze directeur dat gepaste kleding voor de meisjes een broek minstens tot aan de knieën is. Slippers zijn verboden, net als spaghettibandjes en kleding waarbij je bh (bandje) zichtbaar is.
Ja Maud zit op een Nederlandse school, geen zwaar gereformeerde maar openbaar.
Bedenk daarbij even dat het 32 graden is en dat er voor meiden geen broeken in de mode zijn tot aan de knie.
We hebben nog even gekeken op de h&m site, maar nee niks gevonden. Dat betekent dus elke dag een lange broek aan. En waarom is Maud zo boos? Omdat de mode voor jongens wel tot de knie is en die dus allemaal in korte broek kunnen komen en de meiden niet.
Ik snap haar boosheid volledig. Ik ben het wel met haar eens. Ik snap een verbod op naveltruitjes, doorzichtige kleding en zwembroeken bij jongens. Maar mijn dochter is niet ordinair als ze een korte broek draagt! Gelukkig kan Maud haar boosheid ook nog omzetten naar gedrevenheid.
Toen er eind vorige week de vraag langs kwam wie er in de leerlingenraad zou willen heeft zij zich aangemeld. Dat vind ik dan wel weer mooi. Hoeveel kinderen zijn het er niet mee eens maar zeggen of doen niks?
Nu is er dus een brief opgemaakt namens de leerlingenraad aan de directeur. Ik ben benieuwd of de kinderen serieus genomen worden. En anders komt deze tijger in actie.
Neem ik zes honden mee in mijn kielzog. Eens kijken of hij dan nog durft.
Ja, want mijn honden zijn inmiddels alle zes waaks! Ze staan tegenwoordig allemaal bij het hek te blaffen naar vreemden of andere honden. Het blafje van Saar is nog zachtjes en voorzichtig. Daar hebben de twee kleintjes minder moeite mee. Worden later goede waakhondjes.
Maar het worden vooral lieve hondjes. Kijk eens naar Pip? Weet je nog de vorige foto?
Vel over been en nog maar 1,8 kilo.
Vandaag mocht ik haar voor de eerste keer aaien zonder dat ze weg liep.
En deze kleine donder dan?
De ondeugendheid straalt eraf. Als ik m'n slippers uitdoe als ik aan tafel zit zijn ze weg. Drie keer raden wie ermee vandoor is.
En dan Saar. Ze is zo blij!
Ze is alleen nog wat dun. Als een echte straathond lust ze eigenlijk geen hondenbrokken. Kent ze helemaal niet! Je maakt haar helemaal blij met rijst, pasta of brood.
Dat had Luna ook zo erg. Die was ook altijd gefocust op de vuilnisbak. Die wist ze open te krijgen.
Ook weet ze hoe je van die grote groene klikko's om kunt duwen zodat je daarna een vuilniszak kunt open trekken. Dat doet ze gelukkig niet meer. En brokken eet ze tegenwoordig ook, al is het nog steeds geen favoriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten