Meteen konden we aan de slag met een hoop administratie en het huishouden. Ik moest een aantal gezondheidsverklaringen aanvragen. Toen bleek dat om 7.30 wakker zijn niet betekent dat je brein ook helemaal uit 'gejetlagd' is. Ik maakte een aantal stomme fouten, ik was er dus zeker nog niet helemaal bij.
Ook de hoofdpijn gaf aan dat het niet een dag zoals andere dagen was. Even een beetje rustig aan doen maar.
Youri had school vandaag, ook best pittig, en dan ook nog eens tot 14.15. Maar hij heeft het volgehouden.
Zo'n eerste dag na een lange reis is gewoon pittig, daar moet je echt even doorheen.
De honden zijn super blij dat alles weer 'normaal' is. Ze vonden het lastig dat sommige dingen anders gingen. Of zelfs al lastig dat niet ik het gaf maar Erik. Zo heeft onze bange zwarte mama geen enkele keer op haar vertrouwde plekje naast Lexa gegeten. Ze was een beetje de weg kwijt en wist het niet meer. Zij heeft twee weken op de bank gegeten.
Luna deed alsof ze het niet meer wist. Die heeft denk ik gewoon gebruik gemaakt van de situatie. Die heeft twee weken met de andere groep meegegeten terwijl ze echt wel weet waar haar plekje is. En als ze klaar was probeerde ze voer van de bullenbaaiers te stelen. Wat een figuur.
Gisteravond heeft Erik nog voor een laatste keer op zijn manier gevoerd, vanmorgen ben ik weer op oude voet verder gegaan. En hoe bijzonder, ze wisten meteen weer het oude ritme op te pakken. Onze bange mama stond weer klaar naast Lexa en Luna at ook aan de goede kant.
Het is best bijzonder om te zien hoe gevoelig honden zijn voor verandering en hoe gebaat dus bij structuur. Maar zijn we dat stiekem allemaal niet een beetje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten