Youri had zijn weker gezet. Normaal laat ik het daar dan ook bij, twee wekkers op hetzelfde tijdstip is wat overdreven.
Maar op een of andere manker had ik een voorgevoel. Ik had ook mijn wekker gezet. En maar goed ook dus, want die van Youri bleek op de verkeerde dag te staan en was niet afgegaan.
De vlucht was lang, saai en vervelend. Het voor een puber o zo belangrijke tv scherm was kapot. Er was niks op te kijken. Dat was flink balen. Je gaat er van uit dat je de beschikking over entertemaint hebt en vervolgens heb je niks. Youri had daar ook totaal niet op gerekend en heeft uit verveling negen uur lang muziek op z'n telefoon geluisterd.
Na die negen lange uren stonden we dan eindelijk weer op vertrouwde bodem. Veel tijd om te acclimatiseren kreeg ik niet, ik moest het vertrek van ratje voorbereiden. Die ging eind van de dag en ik moest de bench nog in orde maken.
Ratje vond de airport best spannend. Eerst liep ze vrolijk aan de riem mee, maar ze had toch ook haar bedenkingen.
Dan maar optillen, misschien wilde ze dat gewoon heel graag.
Tijdens het wachten om naar achter te mogen hebben we meteen nog wat educatie kunnen geven. Deze kinderen vonden ratje heel erg lief en ratje hun ook.
En nu is ratje dan op weg naar haar forever home. Als laatste uit het nest van vijf dat gevonden werd op corredor. Toen geschat op een week of vijf en nu met zeven maanden eindelijk naar haar nieuwe baasje. Ze krijgen een uitzettend leuk hondje. Ze is super sociaal naar alle andere honden, heel leergierig, speels en een knuffel. We zullen haar hier wel missen, maar het is goed zo. Einde van het tijdperk ratjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten