Ik had al medelijden met jullie. Voor mij maakt het niet uit, ik zie die zon vanaf morgen weer dagelijks. Zelfs tot vervelends aan toe.
Maud heeft ook veel moeite gehad met de periode tussen de herfst en nu. De grauwe grijze dagen doen geen goeds aan je humeur en je lichaam.
Gelukkig zijn de warmere dagen in het vooruitzicht.
Dat er meer mensen blij waren met een straaltje zon zagen we op de terrasjes, maar roken we vooral in de straten.
Als het 20 graden of meer is komt de oermens los in de mannen. Dan moet die barbecue van stal gehaald worden en worden er flinke lappen vlees in de marinade gezet. Marineren kunnen ze dan ineens wel. Koken niet. Mmm, bijzonder.
Je zult vast denken dat wij op Curacao regelmatig de barbecue in de fik steken, maar nee hoor. We hebben er niet zo veel mee.
Vandaag heel iets anders.
Maud had vandaag een open dag op haar school. Ze is dan aanspreekpunt voor potentiële nieuwe leerlingen en doet verslag op social media.
Voor mij een mooie manier om de school eens te bekijken, want normaal is het er voor ouders een no go area.
Ik heb kennis gemaakt met Frits. Frits ligt er al een tijdje en ik adviseer hem dat ook te blijven doen. Het is al een beetje een verloren zaak met al die extra gaten en aandoeningen.
Maud vertelde mij dat ze in de aankomende periode gaan leren infusen prikken. Ieuw, echt niet mijn ding.
Vroeger oefende ze dat op neparmen en op elkaar. Tegenwoordig alleen nog op neparmen, maar dat is ook prima. Die voelen levensecht.
Toch heb ik dit stukje van het lokaal weer snel verlaten. Ik heb het niet zo op naalden.
Het was leuk om te zien waar ze studeert en hoe ze zich er thuis voelt. We kunnen weer met een gerust hart het land verlaten.
Morgen dan een vroege vlucht met de blauwe vogel waarmee we in de middag plaatselijke tijd aankomen. Dan starten we aan de allerlaatste fase van ons avontuur op Curacao.
Vanaf morgen weer blogs op de oude vertrouwde tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten