Wel een beetje rare dag. Maud is jarig, maar wij zijn hier en zij is daar. Het is de eerste verjaardag waar wij niet bij zijn. Gelukkig neemt de familie haar vandaag een beetje onder haar hoede.
Jacky
Om 9.00 uur ging de telefoon. Iemand had gezien dat een hond werd aangereden. De dader reed door, zoals gewoonlijk, en de hond bleef in de berm gewond achter. Hij kon niet meer lopen en sleepte met zijn achterpoten. Ook de dame die belde had geen tijd, dus ben ik gaan kijken.
In eerste instantie op de verkeerde plek omdat ik haar niet goed begrepen had. Weer gebeld en toen de juiste lokatie gehoord.
Daar aangekomen zag ik nergens een hond. Nog even geparkeerd en onder de auto's gekeken, maar niks.
Thuis gekomen zag ik dat dezelfde melding ook in onze appgroep stond. En laat nou toevallig die hond bij een dierenarts gebracht zijn terwijl één van onze vrijwilligers daar ook stond. De hond was door een medewerker van de dierenbescherming gebracht, die hem toevallig zag liggen op de weg terug naar het asiel. Dat is dan wel fijn om te horen. Het is zo sneu als zo'n beestje zich toch nog ergens heen had weten te slepen en een nare dood zal sterven.
Nu is hij vredig ingeslapen.
In de middag hadden we weer een afspraak bij de orthodontist staan. De zoveelste, maar het eind is nu in zicht. Na drie jaar mag dan eindelijk die beugel eruit. Voor we naar Nederland vertrekken zijn Youri zijn tanden weer glad en elastiekjes en draadjes. Hij kijkt er met smacht naar uit.
Zo ook naar de prijzen in Nederland van vers fruit. We waren na de ortho even de appie ingelopen. Daar zagen we heerlijke aardbeien staan, maar de prijs liet ons toch echt wel snel doorlopen. Lekker of niet, we wachten wel tot we weer in Nederland zijn. €9 voor een bakje aardbeien is me te echt te gek, zelfs als ze in de aanbieding zijn.
En dan de laatste twee nieuwkomersvan bullenbaai. Wat zijn dat toch een schatjes zeg. Ik dacht dat ik de liefste honden ever inmiddels wel allemaal gefosterd had, maar deze zijn nog weer aanhankelijker. Ongelofelijk, wat een lieverds. Ze zitten het liefst bij je op schoot en geven je dan kusjes in je nek. Zo veel dankbaarheid, het is een wonder hoe dat nog mogelijk is nadat je zo bruut gedumpt bent.
De school van mijn zus heeft weer meegeholpen met het bedenken van namen. Het is geworden:
Jacky
En Sunny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten