Filiaal drie inmiddels, in de hoop hier nu dan eindelijk voor elkaar te krijgen wat ik wilde. Zonder werkgeversverklaring en dat soort onzin hoor.
Ik vond het zo associaal dat ze daarom vroegen. Het gaat ze geen ene moer aan waar Erik werkt. Sterker nog, het staat op mijn naam en ik heb geen werk. Ik was dus in een hele strijdvaardige bui, kom maar op ik lust ze rauw, kreeg ik een hele behulpzame dame die helemaal niet om een werkgeversverklaring vroeg. Ze vroeg eigenlijk niks, nou ja toch wat. Ik moest een rekening van ze tonen om te checken of het wel klopte dat ik die gene was van het contract wat ze voor zich had. Waar halen ze het vandaan, al die gekkigheid en onnozele regeltjes om iets aan te melden of op te zeggen. Gelukkig krijg ik hun rekeningen online en kon ik er één via mijn telefoon tonen. Daar konden ze ook niet meer omheen.
Als het goed is, is het nu opgezegd. We moeten nog wel de modem en de huistelefoon straks inleveren. Dat doe je dan weer in filiaal vier aan de andere kant van het eiland. Waarschijnlijk zijn ze bang dat je in die 4,5 jaar het eiland nog niet voldoende gezien hebt ofzo.
De honden zijn altijd zo blij als je weer thuis komt. Die blijheid en dankbaarheid kunnen ze de hele dag wel tonen.
Ik moest iets onder een kastje vandaag hebben. Nou, het feit dat je even laag bij de grond was werd direct ingezet voor een moment van extra aandacht.
Jenna klom direct bij me op schoot en lag tegen me aan.
Vanavond zijn Erik en ik even samen op pad geweest. We wilden uit eten. Youri niet, dus die bleef thuis.
We zagen net een cruiseschip vertrekken en de ander lag nog aan de kade. Het blijft machtig mooi om zulke grote schepen van zo dichtbij te zien.
De herinnering aan onze cruise kwam ook weer naar boven. Het is een zege dat we met elkaar zulke mooie reizen hebben kunnen maken. We koesteren dan ook de herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten