Om 9.30 stond ik al bij de veterinaire dienst te wachten op iemand die papieren kwam ophalen. Omdat deze mevrouw speciaal voor vandaag een auto had gehuurd wilde ze daar ook optimaal gebruik van maken en van alles bezoeken. Zo ook mijn huis en de honden.
Ik wilde wel eerst even naar de Albert Heijn. Dat stond al op de planning en had ik Youri beloofd. Die had wat speciale wensen die alleen daar te halen zijn. Dat werd snel door alle gangpaden rennen en door naar de kassa.
Ik was nog geen kwartier thuis of de bel ging. Precies gered dus. Met zelfs de boodschappen al opgeruimd in de kast.
Na deze mevrouw kwam Hilly Ann een bench halen. Aankomende donderdag vliegt Buddy naar Nederland. Buddy is het langharige bruine pupje van de langharige mama Astra. Buddy was mee. Toen we haar in de tuin zette vond ze het toch wel spannend. En dat terwijl ze alle hondjes kende en de hondjes haar. Mama en haar broertje kwamen meteen kijken.
O en de rest natuurlijk. Je ziet haar bijna niet, maar ze is er wel hoor. Ze zit meteen voor de deur.
Na Hilly-Ann kwam de adoptant van Astra. Het was een komen en gaan wat wel te merken was aan Lexa. Die werd er wat onrustig van.
Ze had het de afgelopen dagen heel goed gedaan. De mensen die er zondag waren hadden haar zelfs kunnen aaien, maar nu was het klaar. Ze ging weer in haar blafmodus. Het is goed dat er voor de aankomende dagen geen bezoek staat.
Astra vond het ook allemaal heel spannend. Die voelde aan dat er iets stond te gebeuren en liep niet zo maar mee. We hebben haar uit de tuin moeten tillen en in de auto moeten zetten. Daar was het na wat aaien en praten beter en ontspannende ze weer wat.
Dat ontspannen dat kunnen wel meer honden. Kijk maar naar Pluto, die neemt het er ook even van.
En weet je wie er ook steeds meer ontspannen is? De hele schuwe mama. De mama van de pups van vorig jaar mei die niet meer terug kon naar de plek waar ze woonde en gevoerd werd.
Die mama ligt tegenwoordig dagelijks op de bank en speelt met de honden. De afstand tussen haar en ons wordt steeds kleiner. Zat er eerst minstens vier meter tussen, nu likt ze soms aan mijn hand. Meer niet hoor, ik mag haar niet aanraken. Het komt echt als initiatief van haar.
En sinds kort ligt ze ook onder de tafel net als Tico. Dat is bijzonder. Hieruit kan je wel concluderen dat ze zich fijn en veilig voelt.
Alles in de gaten houden en weg rennen als je onder de tafel ligt is een stuk lastiger. Tico is haar vriend. Net als bij zovele. Tico ligt goed bij de dames.
Als ze Tico ziet staat ze om hem heen te draaien en te piepen. Tico vindt dat prima. Die is zo makkelijk en sociaal.
Voor deze schuwe mama is een plekje bij stichting Dog gereserveerd. Heel fijn, want dit is niet een hond die je makkelijk plaatst. Het zal voor haar wel weer wennen zijn, weer een nieuwe omgeving en zonder Tico, maar ze krijgt daar vast weer nieuwe vriendjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten