dinsdag 13 maart 2018

Een bak minder

Gisteren meldde zich via de pm van Rescue Paws een nieuwe foster. Daar zijn we natuurlijk altijd blij mee.
Deze mensen hadden 2,5 week geleden éen van hun honden moeten laten inslapen en zagen dat de overgebleven hond nu erg verdrietig en neerslachtig was. Ze wilde gaan fosteren om te zien wat het met hem deed.
Om te beginnen wilde ze graag een hondje waar al een 'einddatum' aan zat. Dat konden ze ook beter aan hun kinderen uitleggen.
Oke, met z'n allen nadenken. Welke pup gaat naar Nederland en maakt bij doorschuiven een plek vrij? Eh, niet één.
Ja we hebben er wel die naar Nederland gaan, maar de ene foster gaat bijna bevallen en bouwt daarom af en ik heb de andere pup en ga over 1,5 week naar Nederland. Bij mij dus ook even niks erbij. De rest zit al bij kleinschalige fosters die veel rijd steken in het naar buiten gaan.
Omdat mijn pup wat ouder was en de hond bij deze mensen wat groot en lomp was Mickey de beste keus.
Ik ben eerst vanmorgen naar de dierenarts gereden om te zorgen dat Mickey z'n laatste enting kreeg. Zo hoefde de foster daar niet meer achteraan.
En daarna meteen door naar z'n nieuwe logeerplekje.
Het was heel mooi om te zien hoe de verdrietige hond op de komst van Mickey reageerde. Hij kwam snuffelen door het hek en ik hield Mickey hem voor. Er werd gepiept en gekwispeld van enthousiasme.
Ook binnen werd hij heel blij begroet. Ja, hier deden ze hun hond een groot plezier mee. 


Mickey mag morgen meteen mee naar school en krijgt een extra lesje riem lopen. Top! 
En zo vulde ik vanavond toch vrij onverwachts weer een bak minder.
Weer iets minder druk in het hok als ik de bakken vul. Daar zijn ze graag bij. Ze denken namelijk dat ik dat niet kan zonder morsen.
Tuurlijk lukt mij dat wel, maar zij blijven hopen.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten