zaterdag 10 maart 2018

Onopgeloste moordzaak

Het is een dolle boel hier. Of soms een dooie boel.
Als je al een tijd twee honden niet gezien hebt en ze zelfs niet komen wanneer er koekjes uitgedeeld worden, is het tijd om op onderzoek uit te gaan.
Lopend in de tuin zie ik iets wits liggen en zie daar, ja wel mijn twee vermiste honden.
Dichterbij komend zie ik dat het witte een leguaan is die op z'n rug ligt. Een leguanenbuik is dus wit, voor de niet kenners onder ons.
Dat hij op zijn rug ligt is niet vanzelf gekomen. En dat hij niet meer leeft had ook overduidelijk geen natuurlijke oorzaak.
Reanimatie was niet meer mogelijk. We hebben vredig afscheid genomen.
Maar toen kwam de dadervraag. Was het Jenna of Jill? 
Een kort verhoor gaf geen duidelijkheid. Allebei waren ze de onschuld zelve.



Volgens Jenna lag hij daar al en volgens Jill was hij uit de lucht komen vallen. Mmm waarom geloof ik dit niet.
Getuigen waren er niet, die stonden allemaal braaf in de rij toen de koekjes werden uitgedeeld.
Ik heb het onderzoek niet kunnen afronden, de honden weigerden DNA af te staan. Helaas zal dit een onopgeloste moordzaak blijven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten