Honden waar je je ziel en zaligheid in gestopt hebt en vandaag dan je bloedeigen kind dat weer vertrekt.
Gadverdamme, niks aan.
Aan alles komt natuurlijk een eind, dat wisten we, maar het is zo snel gegaan. Maud heeft gelukkig lekker kunnen genieten.
Toen ze hier in december was regende het bijna dagelijks. Nu was het weer gelukkig stukken beter en heeft ze regelmatig lekker in het zonnetje kunnen liggen.
En toen was het dan zo ver. Die stomme trap met die stomme schuifdeuren.
Het was een super leuke verrassing waar we enorm van genoten hebben. Over 17 dagen ben ik zelf weer in Nederland. Dat is dan weer geen verrassing, maar wel erg leuk om naar uit te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten