Helaas zat dat er niet in.
Vanmorgen vroeg toen Youri zijn laatste uren school volbracht zijn Erik en ik op pad gegaan op de bullenbaaiers op te halen. Het is altijd afwachten hoe zo iets gaat lopen. Ondanks dat ze makkelijk en sociaal ogen kan oppakken en in een auto zetten toch voor paniek zorgen.
We hadden dan ook van te voren bedacht welke hond we als eerste zouden pakken. Dat was de meest terug houdende. Als we die hadden dan kon de rest alleen maar meevallen. Aangekomen op de plek zagen we ze al snel uit de bosjes komen. Alle vier weer net zo enthousiast als altijd.
De witte was direct op te pakken. Zonder enig protest kon ze zo de auto in. En de rest volgde ook. Binnen twee minuten zat alles in de auto en konden we weer weg. Ik geloof dat dit de snelste vangactie ooit was.
Daarna zijn we naar de dierenarts gereden. We hadden ze alle vier mee naar binnen. Je moet wel. In de auto is het snel veel te warm.
De witte hond was als eerste aan de beurt. Die liet alles soepeltjes gebeuren. Ook nummer twee was onder de indruk, maar ook niet meer dan dat.
Nummer drie was de zwarte reu. Die was het absoluut niet eens met de plannen die we hadden. De spanning die hij toch al had werd verergerd toen de vrouw van de dierenarts binnen kwam en riep dat de politie gebeld moest worden. Er werd op dat moment ingebroken in auto's voor de praktijk in de straat.
De stress van het oppakken en mee de auto in, de dierenarts en dan ook nog dit erbij maakte dat het voor de reu te veel werd. Hij hapte en greep mij in mijn hand. Vier gaten in mijn hand waren het resultaat. Niet fijn en zeker niet zo voor het vliegen.
Erik heeft mij overgenomen en ik ben gaan spoelen. Daarna nog even een flinke dot alcohol erop en door. We hebben ze naar het asiel gebracht en in het quarantainehok achter gelaten. Ze begrepen er niks van. Morgen zullen ze wel zien waar ze heen gaan. Ze gaan van de afvalberg naar een prachtige plek.
We waren nog maar net thuis toen Mickey weer gebracht werd. Zijn broertje was vooral heel blij hem weer te zien. Binnen een paar minuten hadden ze elkaar weer gevonden en speelden als vanouds. Heel leuk om te zien. Helaas was het natuurlijk van korte duur. Vanavond vliegt Mickey met mij mee naar Nederland. Mickey gaat Rumar heten en een leven als therapiehond tegemoet. Hij heeft zelfs al een eigen instagram, Ruman the rescueddog. Hoe leuk is dat!
Omdat we het nog niet druk genoeg hebben had ik ook voor vanmiddag een kappersbeurt voor Youri ingepland staan. Kon precies toch.
Ondertussen lekte één van de bijtwonden nog steeds. Eigenlijk zou een hechting misschien een goed idee zijn, maar ik weet ook dat je bij bijtwonden het vuil eruit moet kunnen laten komen. Wat is wijsheid? Is er wel tijd voor wijsheid? Nee eigenlijk niet. We hadden nog van alles te doen voor we naar Hato moesten.
En daar op Hato was het dus ook nog eens hartstikke druk. Rijen dik stond het er bij de immigratie. Ze wisten natuurlijk ook sinds vandaag pas dat er twee klm en één tui vlucht gepland stond. Het idee om tijdens het wachten om te mogen boarden het blog te schrijven was leuk bedacht, maar zat er niet in. Dan maar in het vliegtuig. De vlucht duurt negen uur, dus tijd genoeg.
Youri had nog even zijn verwondermomentje. De laatste check voor we het vliegtuig in konden werd door een klm dame gedaan.
Ze herkende me van Facebook. Ze vroeg of ik degene van de hondjes was. Ik was toch wel een soort van verrast en vereert. Hoe grappig dat je herkent wordt. Youri was echt helemaal verbaasd en verwondert. Ja Youri, zo voelt het als je met een bekende bc'er op reis gaat. Wen er maar vast aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten