Youri moest naar de ortho. Ik zou mij bezig houden met mijn honden en alles wat daarbij komt kijken.
Net terug van de ortho krijg ik een whats app binnen. Of ik een bepaalde post op Facebook heb gezien waarin een achtergelaten zieke hond werd gemeld. Nee niet gezien, maar ik ben ook geen lid van die pagina.
Het hondje zou in boca Sami liggen, dat is een wijk hier in de buurt. Daar had ik ook de wrakpups zitten. Niet echt een geweldig diervriendelijke buurt.
Er lopen daar veel honden over straat, ziek, mager, met pups. Echt een wijk waar educatie en (verplicht) steriliseren geen kwaad zouden kunnen,
Maar nu dus een gedumpt hondje. De locatie was me onbekend. De persoon die me geappt had kon gelukkig met de melder in contact komen om zo aan mij door te geven waar het was. De eerste melding was in de buurt van de voetbalvelden, maar daar kan je dus ook onderlangs voorbij rijden.
Dit hondje lag aan de andere kant van het veld. De meldster was bereid om op mij te wachten zodat ze me de plek aan kon wijzen.
En inderdaad tussen wat struiken zwaaide een dame naar mij.
Op de grond lag een doos met daarin een zeer zwakke hond. Met een laken, dat was erbij gedumpt. Is dat om je dan minder schuldig te voelen ofzo?
Wat moet het beestje met een laken als het geen eten, geen drinken en geen liefde krijgt.
Het leek alsof het hier om een pup ging, maar een check up om te zien hoe zijn tandvlees eruit zag gaf meteen ook aan dat het geen pup meer was.
Dit was een hondje van minstens zeven maanden, z'n gebit was al gewisseld. Zijn tandvlees was helemaal wit. Zelfs z'n tong was wit.
Dat duid op zware bloedarmoede waarschijnlijk veroorzaakt door karpattenziekte. Daarbij was hij extreem vermagert en uitgedroogd.
Maar ja, hij had een laken dus kwam het goed. Wat een zieke geesten heb je hier toch.
Toen begon de volgende uitdaging, een dierenarts vinden die open was en te bereiken was. En dan bedoel ik te bereiken qua telefoon, maar vooral met het er naar toe rijden. Voor de laatste optocht van vanavond waren al weer vele wegen afgesloten. Het zou heel lastig worden om naar de andere kant van het eiland te komen.
Gelukkig kon ik bij de dierenarts in mijn eigen wijk terecht. Beter! Dat scheelde veel gedoe met rijden.
Het hondje zijn conditie werd met de minuut slechter. Zijn temperatuur bleek 36,3 te zijn en dat terwijl een hond een temperatuur ergens rond de 38, 38,5 heeft. Ook nog onderkoeld dus. Er werd snel een warme kruik gemaakt.
Ondertussen hebben we hem gewogen. Vier kilo en dat voor een hondje van 7 maanden.
Maar terwijl we hard voor hem bezig waren verslechterde zijn conditie. Die was natuurlijk al minimaal en hetgeen wat hem er boven op kon helpen kon hem ook juist tegenwerken. En in dit geval was dat zo. Zijn hartje kon het niet aan en stopte ermee.
Ach arm ding. Welke gevoelloze nietsnut heeft je toch weer zo verwaarloosd, je geen enkele medische zorg verleend en je vervolgens maar weg gegooid.
Ik mag hopen dat die persoon opgevreten wordt door de haaien.
Ga maar spelen met je vriendjes achter de regenboog kleine man. We hebben voor je gestreden, al was het maar kort, maar het kwam uit een goed hart. Hopelijk heb je daar nog iets van meegekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten