Ze was in de loop van de dag al een keer hard door het huis heen gelopen. Dat was vast een soort voorverkenning van wat er binnen te doen was.
In die snelle voorverkenning had ze blijkbaar wel de bank zien staan. S avonds toen het bedtijd werd is ze naar binnen gekomen om op de bank te gaan liggen. Dat deed ze bij mij ook zo graag. Heerlijk vond ze dat, het liefst ondersteboven. Ik was blij verrast en ook wel opgelucht dat ze ervoor koos om binnen te liggen. Als ze de nacht alleen buiten had moeten doorbrengen weet ik niet goed wat ze gedaan zou hebben. Binnen voelt veiliger.
Ook vandaag ging het weer erg goed. Ze laat zich nog niet geheel vrijwilliger aaien en benaderen, maar ze speelt al wel met Senna in de tuin.
Senna heeft zich ontpopt als een echte knuffelkont. Dat was ze hier ook al wel, maar soms op een wat opdringerige manier. Er waren er hier meer die af en toe een knuffel nodig hadden, maar dat vond Senna van niet. Nu kan ze haar hart op, lekker veel aandacht.
Bijzonder om te zien hoe makkelijk Senna dit nu oppakt en zich vrijwel direct op haar gemak voelt. Een maand of twee geleden toen ze ook geplaatst was ging dit helemaal mis. Ze vond het verschrikkelijk, knaagde zich door het hek, jankte de boel bij elkaar en nu helemaal niks. Ze is dikke vrienden met iedereen. Zo zie je maar weer dat honden echt hun voorkeur hebben en dat je die moet respecteren.
Youri heb ik vanmorgen naar z'n stageplek gebracht. Hij loopt stage bij standtent Kokomo. Hij heeft daar een geheime missie.
Wij komen ook wel eens een hapje eten bij kokomo. Als je er dan iets besteld krijg je kokomosaus. Heel lekker, alleen niemand weet hoe ze het maken.
Youri wil er deze week achter komen wat de ingrediënten zijn, zodat hij de saus zelf thuis ook kan maken.
Ik zeg goed idee, ik vind die saus ook lekker dus kom maar op met dat recept. Hij heeft nog tot en met donderdag om er achter te komen, dan zit deze snuffelstage er al weer op.
Vanmiddag zag ik ratje met iets weg rennen. Ratje is 7 kilo en heeft het formaat van een Jack Russel. Maar ratje voelt zich een fila. Ze kan makkelijk wat de rest kan. Denk aan springen op de bank of op bed, meespelen met grote honden en leguanen vangen. Deze was ongeveer net zo groot als ratje zelf.
Maar trots zijn op je buit! Staart omhoog en rennen. En ik erachter aan. Gillend dat ze los moet laten. Oke. Dan doet ze dat en dan?
Er staan meteen tig andere honden omheen die denken dat zij nu aan de beurt zijn om er mee rond te rennen.
Hoe kom ik nu aan een net om dat beest uit de tuin te werken? Zodra ik me omdraai weet ik zeker dat er een hond mee weg rent. Ik roepen naar Youri, maar die hoorde mij uiteraard niet. Gelukkig had ik mijn telefoon in mijn zak en heb ik Youri gebeld. Ik stond hemelsbreed nog geen 10 meter van hem vandaan, maar ja zo krijg je je zoon tenminste achter z'n bureau vandaan. Hij was ook nog bereid zijn moedertje te helpen met het in veiligheid brengen van deze leguaan. Voor dit beestje eindigde z'n avontuur deze keer goed, maar ik geef geen garanties voor een tweede keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten